Een zomers intermezzo…

Zoals ook bij steeds meer spellenliefhebbers het geval is, loopt er bij ons een dikke rode draad door het jaar heen: spelletjes, spelletjes, spelletjes… Het maakt daarbij weinig uit of we het met vrienden over (nieuwe) spellen hebben, of we voor Spelmagazijn spelbeschrijvingen maken of dat we daadwerkelijk spelletjes aan het spelen zijn. De hoofdmoot van het jaar (naast het werk waarmee we het allemaal bekostigen) blijven spelletjes. Gelukkig! We hebben er nog steeds niet genoeg van en blijven nog steeds met veel plezier met onze favoriete hobby bezig. Totdat het zomer wordt: het is mooi weer buiten en dan krijg je vanzelf zin om andere dingen te gaan doen. Dat geldt niet alleen voor ons, maar ook voor vele anderen. En dus valt de jaarlijkse dip in de spellenwereld niet geheel onverwacht in de zomermaanden. Een prima tijd om op vakantie te gaan en daardoor hebben we nu eens geen spelbeschrijving, maar een vakantieverslag gemaakt. Inderdaad: een vakantieverslag op Spelmagazijn! We moeten toegeven dat het geen doorsnee-vakantie geworden is. We houden wel van zon, maar niet zo van zee en strand. We gaan liever wat moois bekijken en zijn ook graag actief. Hoewel we zelf geen enkel spelletje gespeeld hebben, speelden de spellen deze vakantie toch een belangrijke rol. Vandaar ook dit verslag.

het opzetten van onze tent

Omdat het onze eerste kampeervakantie werd konden we vooraf al beginnen met een oud, bekend kinderspelletje: ik ga op vakantie en neem mee… Ongelofelijk wat we allemaal meegesjouwd hebben en zelfs achteraf hebben we nog het idee niets teveel meegenomen te hebben. En het enige dat we vergeten waren, was de waterpomptang dus dat was ook te overzien. We hebben nu wel meer begrip voor al die volgepakte auto's gekregen en begrijpen nog niet goed hoe gezinnen met 2 of 3 kinderen alles meekrijgen! De eerste etappe ging naar La Toussuire in de Franse Alpen. Een plaats met amper enige spellenhistorie. Komende winter gaat daar echter verandering in komen, want dan vindt daar Snowgame 2005 plaats: een wintersportvakantie van 30 spellenliefhebbers die overdag gaan skiën en 's avonds spelletjes gaan spelen (en overdag ook als het weer tegenzit…).

Omdat we toch plannen hadden om naar de alpen te rijden, was dit een prima gelegenheid om eens een kijkje te gaan nemen. Toen we er aankwamen leek het wel alsof de wintersport al over een paar weken zou zijn. Niet dat er sneeuw lag, maar de temperatuur kwam 's nachts gevaarlijk dicht bij het vriespunt en zelfs overdag kon je de damp van je adem zien. En dat terwijl het zonnig weer was! We hebben ons echter niet laten tegenhouden door de temperatuur: we zijn een fikse wandeling gaan maken door de bergen rondom La Toussuire. Tijdens de wandeling konden we ook de werkzaamheden voor enkele nieuwe liften volgen. Deze zullen een aantal trage oude liften gaan vervangen. Natuurlijk zijn we ook een kijkje gaan nemen bij de chalets. Vooraf was ons verteld dat we dicht bij de skiliften zouden zitten, maar zó dichtbij hadden we nu ook weer niet verwacht! De chalets staan werkelijk op de piste met aan de ene kan een lift die je bijna aan kunt raken vanaf de deur en aan de andere kant slechts 25 meter tot een stoeltjeslift! Bovendien zijn de chalets zó nieuw dat de laatste hand er nog aan gelegd werd: komende winter zal het uiterlijk van ons onderkomen geheel uit hout en natuursteen bestaan.

La Toussuire

De volgende dag hadden we eigenlijk een gletsjertocht gepland, maar na de 2e nacht bibberen in ons tentje gaven we het op: we gaan naar warmere oorden. La Toussuire ziet ons komende winter zeker terug, maar dan slapen we in een lekker warm bedje! Als je het 's nachts warmer wilt hebben, kun je in de regel het beste verder naar het zuiden rijden en dat hebben we dan ook gedaan. Aan het einde van de dag bouwden we ons tentje op in… Carcassonne! Carcassonne ligt aan de voet van de Pyreneeën en is de stad waarnaar het inmiddels bij velen geliefde spel van Klaus-Jürgen Wrede is vernoemd. Wij kwamen op een prachtige parkachtige camping net buiten de stad terecht. Vlakbij was een wijnkelder waar we gezellig op het terras konden eten en van de avondzon konden genieten. Op de terugweg kwamen we langs het 'boulodrome' waar de plaatselijke bevolking het zo geliefde jeu-de-boules kon spelen. Wat een contrast met de avond ervoor in de Alpen!

Carcassonne

De oude middeleeuwse stad is eigenlijk niet te beschrijven, zo indrukwekkend is deze. Carcassonne heeft de tand des tijds wonderbaarlijk goed doorstaan en de stadsmuren met de liefst 52 (!) torens staan nog fier overeind op een heuvel. Ook binnen de stadsmuren heb je het idee alsof je een filmset van een ridderfilm betreedt. Hierbij moet je dan wel de vele souvenirwinkels en restaurantjes negeren, want Carcassonne is tegenwoordig een toeristische trekpleister.

de voorkant van het basisspel en een foto van dezelfde plek

De grootste verbazing van deze dag kregen we in de souvenirwinkels. Naast de vele ansichtkaarten, ridderfiguren en andere prullaria hadden we zeker verwacht het Carcassonne-spel te vinden. Maar waar we ook keken: het was nergens te bekennen! Ongelofelijk: het in vele landen immens populaire spel is overal te koop, behalve in Carcassonne zelf! Gelukkig vonden we wel een ander Carcassonne-spel: een sextet (variant op kwartet…) waarin vele personages en gebouwen uit de historie van Carcassonne voorkomen.

het doosje van het kaartspelletje Carcassonne en enkele kaarten

Na het bezoek aan 'La Cité' (zoals de oude middeleeuwse stad wordt genoemd), hadden we nog even gelegenheid om een duik te nemen in het zwembad. 's avonds konden we lekker voor de tent nagenieten van alle indrukken die we die dag hebben opgedaan. Op de achtergrond horen we gerammel: het is duidelijk het geluid van Rummikubstenen. De campinggasten hebben in hun overvolle wagens ook nog een plekje gevonden om spelletjes mee te nemen. Hoewel we nog steeds hetzelfde doen als een paar minuten geleden, ademt de sfeer ineens (nog) gezelliger. Raar eigenlijk, want we hebben het spel niet eens gezien! We associëren spelletjes blijkbaar automatisch met gezelligheid. Daags na ons bezoek aan Carcassonne streek ook de Tour de France neer in deze stad. Aangezien wij de Tour du Cyclisme al achter de rug hadden, was dit een prima reden om dit circus te vermijden en de omgeving eens te gaan verkennen. Carcassonne vormt het centrum van de streek waar ooit de Katharen heersten. Zij brachten er welvaart door handel, maar hun vrije opvattingen over het geloof en de zeggenschap van vrouwen (vrouwen waren in hun ogen gelijk aan mannen!) schoten in het verkeerde keelgat bij het kerkelijk gezag in Rome. Uiteindelijk resulteerde dit in een handelsboycot en nog later in een opstand waarbij de Katharen ten onder gingen. Her en der in de omgeving zijn echter nog overblijfselen uit deze tijd zichtbaar, waarbij we ook een goede indruk van het landschap kregen.

Chateaux de Lastours

Na het culturele hoogtepunt in Carcassonne werd het tijd om de nadruk weer wat meer op de natuur te leggen. Dus onze boel maar weer in de auto gegooid en via een landschappelijk prachtige, maar zeer tijdrovende route kwamen we aan in de 'Gorges du Tarn' (de kloof van de Tarn), waarbij we onze tent letterlijk aan de oever van de rivier neer konden zetten. Deze camping was een stuk groter dan de twee voorgaande en ook het aantal Nederlanders was verhoudingsgewijs groter. Bovendien waren er meer gezinnen met kinderen, waardoor het wat onrustiger was. Dit was echter zeker niet storend, maar zorgde voor een gezellige drukte. Het was nog iets warmer dan in Carcassonne en we waren dan ook erg blij met de beschutting die de vele bomen op de camping gaven. Hierdoor konden we 's morgens lekker uitslapen in plaats van de tent uitbranden bij het ochtendgloren.

Ook 's avonds was goed toeven hier, want het bleef lang aangenaam warm en logischerwijs blijft bijna iedereen buiten zitten. Tijdens een rondje over de camping konden we regelmatig het geluid van dobbelstenen horen en natuurlijk maakte ons dat (weer) nieuwsgierig naar wat er zoal gespeeld werd. De oogst viel tegen: in bijna alle gevallen werd er 'Yathzee' gespeeld. Slechts één familie had 'De Kolonisten van Catan' meegenomen. Bij ons zelf kwam het er weer niet van om een spelletje te spelen. 'Levend Lost Valley' kwam nog het dichtst in de buurt, toen we een wandeling langs de rivier gingen maken. Hoewel de omgeving prachtig was, viel de tocht toch wat tegen. Het pad bleek voornamelijk door de heuvels te gaan in plaats van kort langs het water. Bovendien hadden we wat meer last van vermoeidheid dan verwacht.

de camping gezien vanaf de overkant van de Tarn

Pas toen we na 5 uur lopen bij een dorpje aankwamen wisten we hoe het kwam: het dorpje was ten eerste over de weg 12 kilometer verwijderd van onze camping, waardoor we naar schatting 20 kilometer gelopen hadden. Daarnaast bleek het 37 graden in de schaduw te zijn! Sandra had tijdens de wandeling al meermalen geopperd om met de kano terug te gaan en evenzovele malen had Enrico het idee weggewuifd omdat hij de kayak-ervaring van een decennium geleden weer voor zich zag. Met een beetje fantasie kun je wel nagaan dat deze ervaring vooral 'nat' was. Enrico had zich echter al aan het eind van de wandeling bij Sandra's voorstel neergelegd, omdat het enig mogelijke alternatief wellicht een busrit zou zijn. En dus stapten we om 5 uur 's middags samen in een kano voor een tochtje dat normaal gesproken 2 en een half uur moest duren. Hoewel de kanoverhuurder ietwat bedenkelijk keek toen wij hem vertelden dat we dit nog nooit eerder gedaan hadden en onze samenwerking in de boot niet echt geweldig was, slaagden we er toch in om na 2 uur en drie kwartier het eindpunt te halen. En dat nog wel zonder om te slaan! Het zal je niet verbazen dat we na 7 uur inspannend bezig te zijn geweest bij 37 graden niet echt veel puf meer hadden om een spelletje te spelen.

De voorlaatste etappe van onze reis bracht ons weer redelijk dicht bij huis. We hadden met familieleden afgesproken om hen op te komen zoeken op een camping vlak bij Spa in de Belgische Ardennen. Hoewel we ook nog een aantal (inspannende) activiteiten zouden gaan doen, hadden we vooraf wel het idee dat er nog een aantal spellen gespeeld zouden gaan worden. Het bleek wederom anders uit te pakken. Het tot dan toe teleurstellende weer in Nederland en omgeving was precies op tijd omgeslagen en we kwamen dan ook met een stralend zonnetje aan in Spa. Reden genoeg om een duik te gaan nemen in het zwembad. Het verdere programma voor deze week was veelbelovend: klimmen en abseilen, een challenge-parcours, speleologie en mountainbiken. De enig overgebleven dag zouden we nog bezoek krijgen (gezellig!).

Sandra tijdens het abseilen

Helaas werd Enrico na de eerste activiteit ziek en moest hij het challenge-parcours laten schieten. Speleologie zag hij niet zo zitten en dus vermaakte hij zich die dag met een wandeling in de omgeving. Hierbij viel het hem op dat de (bos)paden er nogal modderig bij lagen. Dat beloofde dus wat voor de mountainbiketocht van de volgende dag! Zijn vermoeden kwam inderdaad uit: de tocht was geweldig, maar je had enige fantasie nodig om de deelnemers na afloop nog te herkennen… Door al deze inspanningen was er 's avonds weinig behoefte meer om spelletjes te spelen. Het was al inspannend genoeg om de afwas te doen. Één keer heeft Enrico geprobeerd om de aandacht op Carcassonne te vestigen (door de doos 's middags al op tafel te leggen), maar uiteindelijk is het spel weer ongespeeld terug in de tas gegaan. Bij een aantal andere tenten en caravans bleek er meer animo voor spelletjes te zijn. Opvallend genoeg bleek ook hier dat de traditionele spellen het winnen van de nieuwe-generatie spellen. Yathzee, dammen of gewoon een kaartspel zoals rikken, klaverjassen of toepen wordt op diverse tafels gespeeld. Nieuwe-generatie spellen zoals Coloretto, 6Nimmt (Take5) of het Kolonisten Kaartspel waren in geen velden of wegen te bekennen, terwijl deze toch ook gemakkelijk mee te nemen zijn. Het enige nieuwe spel dat we gezien hebben was het pluk-van-de-petteflet-spel dat een vader samen met zijn dochter in de brandende zon speelde, terwijl wij langs hun caravan liepen op weg naar het zwembad. Dat nodigde bij deze temperaturen toch meer uit dan een spelletje!

De laatste etappe was op papier een formaliteit: vanaf de Ardennen naar huis. Toch duurde de rit wat langer dan gepland, omdat we nog getrakteerd werden op een aantal files. De laatste nota bene op minder dan 10 kilometer van huis! Na twee-en-een-halve week rondtrekken en 3722 kilometer rijden kwam er een einde aan onze reis. Precies op tijd, want de volgende dag is het Spellenpret in Sassenheim. Daarna kan de was wel weer gedaan worden. De kampeerspullen slaan we op tot volgend jaar. Als we die avond in ons eigen bedje liggen, horen we in gedachten de Rummikubstenen weer rammelen: alles ligt weer klaar voor een nieuw spel. Op weg naar weer een speelse tweede helft van het jaar. Wij zijn er weer helemaal klaar voor!

Sandra en Enrico

Meer foto's