Verslag

Zie ook het fotoalbum.

Deze eerste Scratch Game werd georganiseerd door Armand naar een idee van Enrico. Er waren 10 deelnemers, waarvan er enkele iets later kwamen. De deelnemers zouden in teams worden verdeeld met als doel in 10 uur een spel te ontwerpen en uit te voeren. Om 10 uur was de start. Even daarvoor had Armand de spelers in twee teams van 5 ingedeeld, daarbij vooral rekening houdend met het scheiden van enkele mensen, die van tevoren tezamen al de nodige ideeën hadden voorbereid. Elk team moest een drietal briefjes trekken, waarop verplichte spelregels stonden. Twee van de drie regels moesten in het spel worden verwerkt. Ik zat in het team bij Enrico, Bram, Tristan en Iris (die wat later aankwam). We hadden de volgende drie regels:

• Wie met een kleuren d6 rood gooit, krijgt een rood fiche.
• Een 5 bij een d10-worp brengt een blauwe aap in het spel.
• Wie voordat de zandloper is doorgelopen zijn beurt niet heeft afgerond ontvangt de gele man met de hoed en heeft ...

Geen gemakkelijke regels dus. Door de aap en de man met de gele hoed kwamen we al snel op het thema oerwoud, waarin stropers op jacht zijn naar dieren. De man met de gele hoed is dan één van de rangers. Doordat we al snel met een thema aan de slag gingen, sloegen we de basis over en werd er al snel over details gepraat. Met een aantal tegels van Attika werd een oerwoud gebouwd en in het midden van elke tegel werden torentjes gebouwd van Torres blokjes. Risk blokjes werden de dieren die in vier kleuren aanwezig waren. De terreinsoorten op de Attika tegels bepaalden waar de dieren zouden starten. De spelers waren dan stropers die in hun beurt vallen konden zetten, de dieren konden opjagen en eventueel neerschieten. Er moesten combinaties van dieren worden verzameld om veel punten te scoren. De rangers namen plaats in de toren en konden zo velden blokkeren. Telkens als een ranger verplaatst werd, verdween een deel van de toren, zodat er naarmate het spel vorderde meer ruimte op het bord zou ontstaan. De blauwe aap kon een stroper helpen bij het verzamelen gevangen/neergeschoten dieren. In eerste instantie moest elke speler altijd de zandloper gebruiken, maar daardoor was er te weinig tijd om na te denken over de tegenstanders, waardoor er minder interactie was. De zandloper kwam dus alleen tevoorschijn bij een bepaalde worp met de dobbelsteen. Het idee leek leuk in elkaar te zitten en dus begonnen we al met spelen. Al snel kwamen we er achter dat het idee wel leuk was, maar het spel helemaal niet. Er werden ook geen mogelijkheden gezien om dat op korte termijn te veranderen. We waren inmiddels wel een uur of 4 verder, dus goede raad was duur.

Het vastgelopen ontwerp
(Klik op de foto voor een vergroting)

Op dat moment werd ons medegedeeld dat het andere team helemaal in de knoop zat met hun ruimtevaartspel en dat ze een time out hadden ingelast en een korte wandeling ging maken. Het leek wel afgesproken werd. Wij besloten hetzelfde te doen. Ik liep een rondje met Bram en Enrico, terwijl Tristan en Iris bij Armand bleven. We lieten onze gedachten even de vrije loop en besloten toch maar bij de basis te beginnen. Het moest een simpel spel worden, vanwege de verloren tijd en verder stelden we een aantal eisen op, zoals spelerinteractie, geheime informatie, korte spelbeurten. De keus viel zo al snel op een kaartspel. De kaarten uit een Risk spel bleken goed aan te sluiten bij de behoefte. De kaarten bestonden namelijk uit een kleur en een symbool. Er zou een aantal kaarten midden op tafel komen en de spelers konden deze kopen (of liever: veroveren) door bepaalde combinaties van blokjes in te leveren. De kleuren dobbelsteen zou daarbij een rol spelen en tevens voor de benodigde spelregel zorgen. Er werd besloten de kaarten verschillende waardes te geven op basis van het aantal kaarten van een kleur (werelddeel). In plaats van vaste combinaties van blokjes kwam ineens het idee naar boven om dat willekeurig te doen, door ze uit een zakje te trekken. We besloten het spel te testen. Tijdens het testen werden nog wat ideeën verzameld, maar ineens leek het meeste op zijn plaats te vallen. Het spel werd steeds interessanter en er werd af en toe leuk onderhandeld. Door de grote variatie op een dobbelsteen van 10, kreeg niet iedereen evenveel blokjes, dus daar moest wat aan veranderd worden, maar verder was het leuk om te spelen. Naarmate het spel vorderde werd het steeds belangrijker om bepaalde kleuren of symbolen te krijgen. Vlak voor het einde werd Enrico weggekaapt door Armand om Chinees te gaan halen. De anderen speelden de laatste beurt. Bram en ik eindigden gelijk op 19 punten, Enrico kwam op 16 punten net voor Iris met 15. Tristan had erg slecht gegooid en eindigde met 9 punten als laatste. Inmiddels was ook de blauwe aap geïntroduceerd, een wereldleider die een land was binnengevallen. Dan was er nog een hele ronde de tijd om de kaart te veroveren, want anders zou deze uit het spel worden verwijderd. We waren erg enthousiast over de vorderingen, maar eerst was het nu tijd om te eten.

De voorkant van onze doos
(Klik op de foto voor een vergroting)

Na het eten moesten we eigenlijk nog de laatst voorgestelde wijzigingen testen, maar belangrijker was om het spel speelklaar te maken. We wilden het thema eigenlijk nog aanpassen naar vruchten en boomsoort in verband met de aap, maar daar was geen tijd voor. Enrico ging aan de slag met de spelerschermpjes, Tristan verzorgde de tekening van de doos, Bram schreef de beknopte spelregels van mij uit en ik maakte een scoreformulier. Iris zou dit scoreformulier dupliceren en ik schreef de spelregels van Bram in het net en lette op enkele correcties. Later bleek dat we door de tijdsdruk toch nog enkele regels waren vergeten te vermelden. Vlak voor achten kwamen we erachter dat we de d10 nog moesten aanpassen, maar gelukkig kregen we een kwartier speling, omdat het andere team de spelregels nog helemaal niet af had. Kwart over acht leverden we aan Armand een keurig doosje met afbeelding af, waarin het complete spel zat, inclusief de verplichte regels. In spanning wachtten we op het spel van het andere team: Het Grote Vlotenspel.

Het Grote Vlotenspel
(Klik op de foto voor een vergroting)

We kregen een groot spelbord, een stapel kaarten en enkele ruimteschepen in verschillende kleuren. De ruimteschepen bleken de pionnen te zijn en hadden niets met het thema te doen. Het grote spelbord zag er wat rommelig uit, maar was wel kleurrijk. Enrico las de regels voor, terwijl ik het spelmateriaal overeenkomstig verdeelde. De spelers kregen 3 pionnen die door het lopen over vlotten naar de overkant van het spelbord moesten komen. Op de vloten waren een soort doolhofjes getekend, waarmee de bewegingen werden geblokkeerd. Iedereen kreeg 5 kaarten, waarop telkens een waarde van 1 tot 3 stond en soms een speciale actie. De waarde was het aantal bewegingspunten. Je moest kiezen of je de bewegingspunten gebruikte of de speciale actie. Met de bewegingspunten kon je pionnen bewegen of vlotten waarop al een pion van je stond. De speciale acties bleken soms waardeloos en onduidelijk, andere waren weer veel te sterk. Zo konden alle pionnen van een vlot weer naar het begin worden gestuurd. Het spel was niet vooruit te branden en als er al iemand op het tweede vlot kwam, dan werd deze er weer net zo hard vanaf geschoten. Tijdens het spel bleek Iris een kaart te hebben waarmee een pion naar de finish kon worden gebracht. Het was meteen duidelijk dat je alleen kon winnen als je deze kaart twee keer zou krijgen. Later bleek dat we het bewegen helemaal verkeerd deden, waardoor het spel erg traag verliep. Maar zelfs met de juiste bewegingsmethode, zouden de speelkaarten het spel de grond in boren, helaas. Toch konden we op diverse punten nog redelijke voldoende geven. Er zou best wat van het spel te maken zijn, maar echt een topper was het niet.

De wisselbeker
(Klik op de foto voor een vergroting)

Inmiddels was het tijd voor het eindgesprek, waarbij beide teams bij elkaar zouden komen. Punt voor punt werden de spellen doorgenomen. Ook het andere team bleek nog enkele dingen verkeerd gespeeld te hebben, omdat we ze niet in de regels hadden gezet. De rest hadden ze goed geïnterpreteerd. Het grootste probleem dat ze met het spel hadden, was dat het dodelijk saai was. Door onze laatste aanpassingen, was het aantal beginblokjes te laag, waardoor het spel te traag op gang kwam. Tevens speelden ze met de kaarten dicht, waardoor er weinig concurrentie was. Ze hadden ook geen probleem met schaarse blokjes, waardoor het handelen tot bijna niets werd gereduceerd. Erg jammer, want we waren zelf best tevreden over ons resultaat. Uiteindelijk werd besloten dat beide spellen zo hun voor- en nadelen hadden en dat er geen duidelijke winnaar aan te wijzen was. Beide teams komen dus op de wisselbeker. Iedereen had er vrede mee en iedereen had zich prima vermaakt. Ook Armand had duidelijk schik in de manier waarop de teams hadden gewerkt. Wel vond iedereen dat de teams wat te groot waren, hoewel de verschillende inbreng van de diverse mensen verfrissend werkte. De tijd was erg kort om een spel goed te testen en vooral om de spelregels uit te werken. Volgende keer moet in ieder geval iemand van het team aanwezig zijn bij het uitleggen van het spel aan het andere team. Langzaam maar zeker ging iedereen naar huis, hoewel ook nog even op de Wegenwacht gewacht moest worden, omdat iemand zijn lichten aan had laten staan. Toen ik naar huis ging, was ook net de Wegenwacht gearriveerd. Nu maar hopen dat het probleem snel verholpen was.

Naar foto's en verslagen
Naar boven / Naar menu

by Ronald Hoekstra - 2004