Verslag

Zie ook het fotoalbum. 

De tweede dag. Monique zou vandaag een rustdag houden, zodat ze de rest van de dagen nog vol kon houden. Ik ging dan ook met Jeroen op weg naar de beurs. Het was even schrikken toen we bij parkeerplaats P2 uitkwamen in plaats van P4, maar uiteindelijk viel de afstand tot de beurs mee te vallen. We waren nog voor tienen, dus het was wachten totdat we naar binnen konden. Toen was het snel naar Lookout Games voor de Dschengis Bohn uitbreiding. Groot was onze verbazing dat er al een flinke rij stond. Toch maar achteraan gesloten en na een half uur wachten waren we in het bezit van de felbegeerde uitbreiding en de gratis kaart voor Verräter.

Ondertussen waren Niek en Tanya aangesloten en waagden we een poging bij Winning Moves. Al snel kwam er een tafel beschikbaar om het nieuwe spel Alexandros uit te proberen. Niek zorgde voor de regeluitleg aan de hand van het spelregelboekje. Door middel van kaarten sturen de spelers Alexander over het spelbord. Deze laat daarbij sporen achter, die de landkaart in stukken verdelen. Deze stukken kunnen met behulp van kaarten worden geclaimd en uit de geclaimde gebieden kunnen punten worden gehaald door het innen van belasting. Het was even aftasten en ik koos er voor om een heel klein gebiedje te nemen en telkens belasting te innen. Tanya volgde het voorbeeld en we liepen een klein beetje uit op de anderen. Niek ging voor een erg groot gebied en maakte zo in één keer de achterstand goed. Toen ook Jeroen was ingelopen begon de echte strijd en werden de gebieden telkens van elkaar afgenomen. Aangezien Niek een groot gebied had, kon dat ook in één keer worden afgepakt. Ik kreeg uiteindelijk het gebied ook in handen, maar het werd vakkundig weer in stukken gehakt. Tanya was inmiddels uitgelopen en het leek erop dat ze zou gaan winnen. Niek was zelf inmiddels kansloos voor de overwinning en zorgde er in zijn laatste beurt voor dat Jeroen en ik gelijk eindigden op de tweede plaats. Eindstand: Tanya 83, Jeroen 74, Ronald I 74, Niek 51. Een geweldig spel dat misschien wel eens het beste in de serie zou kunnen zijn.

Inmiddels was het bijna 12 uur, dus tijd om richting Corné te gaan, want daar zouden Seb en Leonie ook komen. Groot was de verrassing toen in plaats van Seb Susan aanwezig was. Seb moest helaas werken. Samen met de dames gingen we de zalen rond tot ik rond een uur of één bij het restaurant moest zijn om de andere juryleden van de International Gamers Award te ontmoeten. Het was leuk om even bij te kletsen met de juryleden uit de andere landen en wat nieuwtjes uit te wisselen. Voorzitter Greg had nog het Zeeslag kaartspel meegenomen en echte casinodobbelstenen. Na een uurtje ging een ieder weer zijn eigen weg. Toen ik de anderen weer had gevonden besloten we een spelletje Santiago bij Amigo te proberen. De spelers bieden daar op grondgebieden die geïrrigeerd moeten worden om waardevol te zijn. Daarna moet geboden worden op het aanleggen van irrigatiekanalen. Het bleek een alleraardigst spel, maar toch wat simpeler dan ik verwacht had op basis van de verhalen die ik gehoord had. Toen we halverwege waren moest ik helaas alweer weg om bij de prijsuitreiking van de International Gamers Award te zijn. Jeroen speelde het spel verder met Leonie en Susan.

Voorzitter Greg hield bij de Alea stand een speech in het Duits, voor zover dat ging. Er werden drie prijzen uitgekeerd. De eerste was voor Puerto Rico voor de periode januari 2002 tot juli 2002, de tweede was voor Age of Steam voor de periode juli 2002 tot juli 2003 en de derde was voor het twee-speler spel In de Ban van de Ring - De Strijd voor de periode januari 2002 tot juli 2003. Diverse mensen namen de prijs in ontvangst. Op de bovenstaande foto van links naar rechts: ontwerper John Bohrer, Warfrog afgevaardigde, Fantasy Flight afgevaardigde, Kosmos afgevaardigde, ontwerper Martin Wallace, ontwerper Reiner Knizia, ontwerper Andreas Seyfarth, Jay Tummelson van Rio Grande Games en Stefan Brück van Alea. Een mooi gezelschap. 999Games was ook benaderd door Greg, maar hij heeft nimmer reactie van ze gehad.

Nu was het tijd om de nodige inkopen te gaan doen en daarna verzamelden we weer bij Corné. Sandra zou komende nacht bij ons komen logeren, omdat ze in hun eigen appartement ook een logé hadden. Leonie had inmiddels ook de nodige spellen ingeslagen, wel meer dan ze van plan was. Leonie en Susan besloten ook nog even mee te gaan om een hapje te eten, alvorens huiswaarts te keren. Sandra stapte bij Jeroen in de auto en ikzelf bij Susan en Leonie. Jeroen gaf Sandra de opdracht hem naar de snelweg te loodsen. Dat deed ze keurig, alleen was het de verkeerde snelweg en nog de verkeerde kant op ook. Snel er weer af. De plattegrond van Essen lag echter in het appartement. Gelukkig had Seb voor Leonie een overzichtskaartje geprint en daarmee wist ik Jeroen en Sandra de juiste richting op aan te duiden. Die bleek goed en uiteindelijk kwamen we bij het appartement aan, waar Monique zat te wachten. Ze had overdag een pizzeria gevonden die we met een bezoekje verblijdden. Een zeer goede keus. Uiterst smakelijk en voor een zeer goede prijs. Drankjes in grote glazen en de Jumbo-pizza die Jeroen en ik bestelden paste niet eens op de zeer grote borden. Er waren twee borden voor nodig. Onnodig om te zeggen dat we ze ondanks de rammelende maag niet helemaal wegkregen. 

Na het eten vertrokken Leonie en Susan naar Nederland en de rest wilde nog wel een spelletje spelen. Sandra verzorgde de uitleg van Rail Road Dice. Zij had die dag het spel gespeeld onder toeziend oog van de ontwerper. Ik had een deel van de regels al gelezen en kon nog wat aanvullingen geven. Het blijkt een alleraardigst spel en ik ben blij dat ik het gekocht heb. Het spel draait om dobbelstenen achter je schermpje. Deze kun je als betaalmiddel gebruiken, maar ook gooien om aan spoorrails te komen. Met de rails wordt op een groeiend spelbord een spoorlijn aangelegd. Door het bouwen van stations in maatschappijen waarin je de meerderheid in aandelen hebt, kun je punten verdienen. Het spel verliep echter heel raar, want iedereen spaarde dobbelstenen op, waardoor Jeroen die een kleine voorsprong had, het spel kon laten eindigen. Eindstand: Jeroen 4, Ronald I 2, Monique 0, Sandra 0. Aangezien iedereen wel moe was, werd er verder niets meer gespeeld, maar werd het bed opgezocht. Waarschijnlijk had ik nog bergen energie over, want ik schijn de hele nacht bomen hebben lopen zagen. Daardoor raakte Sandra steeds de tel bij de schaapjes kwijt, maar uiteindelijk had ze ze toch allemaal geteld.

Zie ook 23-10-2003, 25-10-2003 en 26-10-2003.

Naar foto's en verslagen
Naar boven / Naar menu

by Ronald Hoekstra - 2003