Verslag

To English version

9 september 2001, de eerste aanwijzing
Zoals elke Stone-bezitter zal weten zijn er in de diverse landen aanwijzingen begraven. Al sinds oktober 2000 was dat ook het geval in Nederland, maar we moesten wachten tot 9 september 2001 voordat de aanwijzingen online kwamen. Toen werd op Spelmagazijn de eerste aanwijzing geplaatst. Op de openingspagina was een foto te zien van een groepje mannen in ouderwetse uniformen. Een van hen draagt een vreemd verentooisel. Voor hen staat een klein meisje in een wit jurkje. Over deze foto is een rode kartelige lijn te zien met op verschillende plekken dikkere stippen en dunne lijntjes. Verder speuren in de tekst en info leverde nog extra informatie op. Naast de foto op de openingspagina was er ook een foto van de man met de veren die een kanon afvuurt. Deze foto zou het 'startschot voor de zoektocht' zijn. Veel opvallender was dat op deze foto ook een fotograaf en een geluidstechnicus te zien zijn, wat dus duidelijk maakt dat de betreffende fotos een stuk recenter zijn dan je eerst zou vermoeden. Om het de zoekers iets gemakkelijker te maken was er ook meteen een foto waarop de exacte plek te zien is waar de steen begraven lag. In eerste instantie een foto van heel dichtbij, maar met zekere regelmaat zouden er extra foto's bijgeplaatst worden die meer van de omgeving zouden laten zien. Op de eerste aanwijzing was slechts een informatiebord te zien met op de achtergrond wat hekken, en iets wat op een grote steen lijkt. Tevens stond op deze foto aangegeven dat het voorwerp naast dit bord begraven was.

hier ging het allemaal om

Aanknopingspunten
Nu kon de speurtocht beginnen. Vele vragen schoten me te binnen. Wie zijn die mensen? Wat heeft dat kanon ermee te maken? Wanneer is die foto gemaakt? Wat stelt die rode lijn voor? Wat voor steen is dat? Wat staat er op het informatiebord? De foto's waren dusdanig goed bewerkt dat het niet mogelijk was om teksten te lezen. Daarom moest er toch associatief gezocht worden. Eerst maar eens gezocht naar soldaten en het meisje. De duizenden pagina's die de zoekmachines Google en Altavista hierover voorschotelden brachten me weinig verder. Ook met het extra zoekopties naar kanon, fotograaf, informatiebord etc. haalde weinig uit. De uniformen leken me niet van deze tijd, dus op de site van het legermuseum gezocht of deze uniformen te vinden waren. Helemaal exact kon ik ze niet vinden, maar ik vermoedde dat ze gebruikt werden aan het begin van de 20e eeuw, wellicht in de eerste wereldoorlog. Toch had ik niet het gevoel dat ik iets opschoot.

de afbeelding op de steen

Die rode lijn zou hoogstwaarschijnlijk van het grootste belang zijn, maar hoe zoek je daarop? En wat stelt het voor? Is het een land? Een provincie? Een zee? Een stad? En die stippen en kleine lijntjes ertussen dan? Is het wellicht een busroute of iets dergelijks? Meer vragen dan antwoorden. Dus ook hier liep ik vast. Daarom nog eens uitvoerig gekeken naar de foto van het informatiebord. Waarom staat er een informatiebord bij een grote steen? Ik kon maar 1 logische verklaring verzinnen, het zou wellicht een hunebed kunnen zijn. Zoekmachines leidden me naar de site Hunebedden in Nederland van Hans Meijer. Hierop staat een fotogalerij van alle hunebedden in Nederland. Helaas kon ik hierop nergens een foto vinden waarop een dergelijk informatiebord te zien was. Blijkbaar was deze insteek dus ook fout.

Voorlopig zat ik vast met de zoektocht, geregeld probeerde ik nog te zoeken of ik iets over het hoofd gezien had. Soms schoot me ineens iets in gedachten, zou het...? Telkens weer liep het op niets uit. Zonder slimme invallen was het dus toch wachten op de tweede aanwijzing.

19 september 2001, de tweede aanwijzing
Hoezeer ik ook gehoopt had dat de tweede aanwijzing duidelijkheid zou verschaffen omtrent de ware aard van die grote steen, maar helaas... De tweede foto toonde nogmaals het informatiebord, maar nu verder uitgezoomd. Naast het informatiebord blijkt een grote boom te staan, maar de steen op de achtergrond blijft wazig. Wel is duidelijk te zien dat het informatiebord aan een asfaltweg staat met een witte kantlijn. Blijkbaar is het dus aan een niet al te kleine weg gelegen. Aan de ene kant lijkt dit zoveel meer informatie te geven, toch geeft het weinig nieuwe aanknopingspunten voor een zoektocht op internet. Langzaam maar zeker wordt duidelijk dat de huidige zoekmethode niet voldoende is. Om verder te komen zal toch actiever uitgezocht moeten worden wat die groep mensen en die rode lijn nu voorstellen. De kleurenafdruk die uit mijn printer komt is niet erg scherp, maar duidelijk genoeg om aan anderen te laten zien. Collega's op mijn werk herkennen echter geen van de personen, en ook de andere aanwijzingen zegt hen niets. Wel wordt gesuggereerd dat het mogelijk met de Franse tijd te maken heeft, en al snel valt de naam van de Piramide van Auterlitz. Hoewel er op internet de nodige interessante dingen hierover zijn te lezen is er geen specifieke site en ook foto's heb ik niet kunnen vinden. Blijkbaar is deze piramide rond 1806 door de Fransen gebouwd in de bossen bij Zeist. Hoewel dit thema prima bij The Stone zou passen was er geen concrete aanwijzing om aan te nemen dat dit de goede plek was.

de lijn is duidelijk herkenbaar

De doorbraak
Ook Monique begon steeds actiever mee te zoeken, en zij had die avond meer geluk. Zij had de foto meegenomen naar haar zangkoor, alwaar een van de aanwezigen een van de personen op de foto herkende. Volgens hem was de man met de witte veren op het hoofd Frank de Grave, onze minister van defensie. Toen Monique thuiskwam met deze informatie hebben we samen meteen het internet afgespeurd om dit te verifiëren. Op de site van het ministerie van defensie vonden we al snel het C.V. met foto waarop hij duidelijk te herkennen was. Nu werd het zoeken iets eenvoudiger, aangezien we op een naam konden zoeken. Verreweg de meeste zoekacties verwezen naar persberichten van het ministerie van defensie. Na deze lijst volledig te hebben doorgeworsteld was ik eigenlijk niets wijzer, hoewel ik merkte dat een minster het wel druk heeft. De echte doorbrak kwam toen ik in Google zocht op "kanonschot", "De Grave" en "minister". Dit leidde me namelijk naar het jaarverslag 2000 van de Stichting Herstelling. Het jaarverslag was een tamelijk groot pdf-document, en het duurde even voor het op mijn scherm stond. Ongeduldig had ik een paar keer op page-down geklikt en was toen weggelopen om wat te drinken te pakken. Bij terugkomst liet ik haast het glas uit mijn hand vallen, want op mijn scherm stond overduidelijk een kaart met duidelijk herkenbaar de vorm van de rode lijn. Deze stichting bleek zich bezig te houden met herstel van de Stelling van Amsterdam, een beschermingslinie die omstreeks 1900 rond Amsterdam aangelegd is. Zoeken op hun homepage gaf me al snel een adrenalinestoot toen ik de originele foto op hun site terugvond. Al lezend begreep ik dat het om een openingsceremonie ging van het Fort aan de Drecht in Uithoorn. Direkt riep ik Monique erbij. De feiten combinerend concludeerden we dat het informatiebord hoogstwaarschijnlijk bij dit Fort moest staan. Nu we zover waren gekomen bekroop ons toch ook de angst dat andere zoekenden het ondertussen ook wel zouden kunnen weten. Het was donderdagnacht, en het komende weekend zouden we elders verblijven en dus niet kunnen zoeken. Aangezien onze woonplaats Hoofddorp redelijk dicht bij Uithoorn ligt besloten we, ondanks het late tijdstip, meteen te gaan kijken.

in het Fort aan de Drecht zit onder andere een restaurant

De teleurstelling
Het was een half uur na middernacht toen we in de auto stapten. Fototoestel, schepje, rolbandmaat; we hadden alles bij de hand. Met bonzende harten parkeerden we een half uur later onze auto bij het fort. De poort was zo laat op de avond gesloten, maar dat hoefde niet uit te maken, het informatiebord zou immers aan de weg staan. Bij de hoofdingang was echter niets te vinden. Er was wel een informatiebord, maar dit zag er totaal anders uit. Misschien dat het bord nog aan een andere kant van het fort zou staan, dus liepen we rondom het fort. Onze eerste gevoelens van overwinning begonnen om te slaan in vertwijfeling toen het bord nergens te ontdekken was. Terug bij de auto evalueerden we wat er fout was in onze redenatie. In de aanwijzing werd gesproken over het startschot, mogelijk moesten we dit fort zien als een startpunt in de totale linie. In dat geval zou de uiteindelijke bestemming een van de aangrenzende forten kunnen zijn. Aangezien het nu toch al laat was maakte het ook niet veel meer uit om daar ook nog even te kijken. Helaas was er bij het fort van Uithoorn ook niets te zien. Het volgende fort aan de andere kant was het fort bij De Kwakel. Hoewel het bord wel leek op het exemplaar op de foto, was de omgeving duidelijk anders. We begonnen in te zien dat onze theorie toch ergens fout was. Het kon wel elk fort zijn. Het toeval wil dat we zelf in Hoofddorp wonen en ook daar een fort uit de Stelling van Amsterdam staat. We besloten om naar huis te rijden en de forten die we onderweg zouden passeren ook te bekijken. Toen ook Kudelstaart en Aalsmeer op een teleurstelling uitliepen zijn we vermoeid naar huis gegaan. Een inspannend nachtelijk avontuur, en dat allemaal voor niets. Achteraf bleken we zo dichtbij te zijn geweest...

hier hadden we moeten zijn

Nieuwe start
Zoals gezegd waren we het weekend afwezig. Toen we aan het eind van het weekend weer thuis kwamen hebben we de aanwijzingen nogmaals uitvoerig bestudeerd. Hoewel we zeker wisten dat de Stelling van Amsterdam de oplossing was, konden we geen enkele aanwijzing vinden welk onderdeel daarvan de goede lokatie was. Klakkeloos de hele stelling afzoeken leek geen goed idee. Het werd al snel duidelijk dat we hiervoor meer moesten weten van de exacte plek, de huidige foto's konden overal in de stelling gemaakt zijn. Wel heb ik maandag en dinsdag vanuit het werk een kort bezoekje gebracht aan de forten van Hoofddorp en Vijfhuizen. Ter plekke was meteen te zien dat dit niet de goede plek kon zijn. Wachten dus op de 3e foto.

achteraf is alles makkelijk

25 september 2001, de derde aanwijzing en de ontknoping
Tot onze verrassing bleek diezelfde dinsdagavond al de 3e aanwijzing online te staan. Deze foto toonde duidelijk dat het geen fort was, maar een soort sluis. Dat maakt het zoeken een stuk eenvoudiger. Na een tijdje lezen blijkt de exacte naam een damsluis te zijn. Bij de Stelling van Amsterdam staat een afbeelding van zo'n sluis als onderdeel van de Linie Kudelstaart-Uithoorn. Hoewel deze afbeelding erg veel lijkt op de achterzijde van de foto uit de 3e aanwijzing twijfelen we nog. De vruchteloze nachtelijke rit staat nog vers in ons geheugen. Als we echter zoeken op Kudelstaart en damsluis vinden we een overduidelijke foto op de site van de provincie Noord-Holland. Deze damsluis moet het zijn, en hij ligt dus tussen Kudelstaart en Uithoorn. Hoewel het inmiddels alweer bijna middernacht is, besluiten we nogmaals de gok te wagen. Het is een mistige nacht, we hopen maar dat we kunnen vinden wat we zoeken. Rond 0:25 uur arriveren we in De Kwakel, de plaats aan de vuurlinie. Voor de zekerheid kijken we even op de dorpsplattegrond, en binnen een paar minuten is de damsluis gevonden. Nogmaals voelen we de adrenaline in ons lichaam. De donkere nacht en de mist geeft het geheel een extra spannend tintje. We maken grapjes over wat we moeten zeggen als de politie ons hier bezig ziet. Er is geen enkele aanwijzing dat hier iets begraven ligt. Bij het informatiebord meten we de afstand en steken voorzichtig het schepje in de grond. Bij het onscherpe licht van de zaklantaarn zien we na een paar steken een stuk plastic. Dit moet het zijn! Snel wordt onze 'schat' opgegraven en juichend gaan we ermee in de auto zitten. We maken de verpakking open en vinden daarin een stuk natuursteen in een leren lap gewikkeld. Op de voorzijde staat een deel van een afbeelding, op de achterkant is een papiertje geplakt met de meldcode. Snel gaan we terug naar huis, waar we de steen bij goed licht bekijken. Ondanks de lange tijd onder de grond is de steen in goede staat. In tegenstelling tot de Engelse steen is er slechts geringe invloed van weersomstandigheden aan te zien.

om half één 's nachts was de steen gevonden

Met een gevoel van overwinning hebben we dit avontuur kunnen besluiten, eindelijk kunnen we weer rustig slapen.

Jeroen en Monique Stap

Naar The Stone

Naar foto's en verslagen
Naar boven / Naar menu

by Ronald Hoekstra - 2006

Met dank aan Jeroen voor het verslag en de afbeeldingen