Verslag

Zie ook de foto's: deel 1 | deel 2 | deel 3 | deel 4 | deel 5 | deel 6

Woensdag 12 oktober 2005. Het is zo ver. Spiel. Keurig op tijd stond Lody voor de deur. Ik pak mijn rugzak en we vertrekken naar Duitsland. Het is nog donker, maar niet lang daarna verschijnt een prachtig zonnetje. Als we bijna bij Arnhem zijn, krijgt Lody een telefoontje dat zijn dochter Merel 40 graden koorts heeft. De dokter zal langskomen. Geen prettig bericht. Afwachten maar. Vlak over de grens ontmoeten we Jeroen en Monique op de vaste ontmoetingsplaats. Een sanitaire stop en een korte pauze. Geen thee dit keer. De rest van de reis in Duitsland verloopt ook voorspoedig en veel te vroeg zijn we bij de beurs. We besluiten toch maar naar binnen te gaan en maken vast een rondje door de zalen. Er moet nog veel werk verricht worden. De meeste grote uitgevers maken weer iets moois van hun stand. Ook The Game Master is nog druk bezig met de opbouw. De voetsteunen van het spandoek zijn echter nergens te vinden.

Oltremare van Amigo

Inmiddels nadert de persconferentie en we gaan de grote zaal in. Alles is weer keurig geregeld. Broodjes en drankjes staan klaar en soep wordt aan tafel bezorgd. Later verschijnt ook Sandra. Met Enrico heeft ze enkele dagen door Duitsland gewandeld en ze is dus superfit. De speech van de persconferentie begint. Nog even eentonig als vorig jaar. De beide sprekers weten daarmee niet de aandacht van het publiek vast te houden. Na afloop zijn er dan ook geen vragen. Een afgevaardigde van Alea/Ravensburger wordt op het podium uitgenodigd in verband met de winst van Louis XIV bij de Deutscher Spiele Preis. Geen uitgebreid toneelstukje zoals vorig jaar. Na afloop van de persconferentie kan de tentoonstelling van de nieuwe spellen worden bezocht. Richard van Vugt staat daar trots met zijn H2Olland. Hij is nog niet helemaal tevreden over de wieken van de molens. Deze zouden goed moeten kunnen draaien, maar ze zijn enigszins krom. Ook met Days of Wonder hebben we nog een uitgebreid gesprek. Ze hebben erg veel moeite om hun spellen op de Nederlandse markt te krijgen. Op dit moment zijn ze op zoek naar een Nederlands internetportaal voor online webspellen. Ze willen graag Ticket to Ride gratis aanbieden. Ze hebben echter nog geen geschikt portaal gevonden.

The Game Master in opbouw

Na deze tentoonstelling brengen we nog even een bezoekje aan de stand van Cwali, maar daar is nog geen leven te bespeuren. Dan snel naar Shear Panic. Vrijwel de hele productie schijnt bij voorverkoop verkocht te zijn. Alleen Jeroen heeft besteld. Lody en ik willen er echter ook wel eentje, nu we de schapen hebben gezien. Helaas. Alles is al weg. Vooral Lody baalde daar erg van. Op weg naar de uitgang nog even naar The Game Master. Daarna naar het hotel/appartement. Samen met Enrico, Sandra en later ook Bianca H heb ik een appartement. Vincent, Rogier en Jeroen B hebben ook een appartement. De anderen hebben per 2 een hotelkamer. In ons appartement spelen we een spelletje Shear Panic. Lody wordt steeds geplaagd met het feit dat hij het spel niet heeft. Het blijkt best een grappig spelletje, waarbij de spelers hun schapen binnen een kudde proberen te manoeuvreren. Daarna besluiten we op zoek te gaan naar een eettentje. We vinden een pizzeria waar we best lekker gegeten hebben. Er wordt besloten daar ook vast voor donderdagavond te reserveren. Teruggekomen in het appartement zet ik mijn foto's nog even over van de camera op de laptop en dan is het tijd om te gaan slapen.

het appartement

Donderdag 13 oktober 2005. In het hotel hebben we een ontbijtbuffet. Dat laat iedereen zich prima smaken. Langzaam maar zeker komt iedereen uit bed en zo rond kwart over negen is iedereen klaar voor de beurs. Daar aangekomen is het nog even wachten voordat we naar binnen mogen. Er staat een aantal spellen op het lijstje dat snel gehaald moet worden, omdat de verwachting is dat deze snel op zullen zijn. Ook zijn er wat spellen voorbesteld. We zijn met z'n twaalven dus het vraagt enige logistieke aanpassing. Rond een uur of elf zijn alle behoeftes wel bevredigd en kan er wat rustiger door de beurs gewandeld worden. Een mooie gelegenheid om op te splitsen in wat kleinere groepjes. Van daVinci Games had ik een uitnodiging voor een echte Italiaanse lunch. Samen met Sandra ga ik erheen. Al snel staan er meer journalisten. Het draait om de presentatie van Lucca Città. Dit kaartspel had de prijs van beste nog niet uitgegeven spel gewonnen. De prijs was het uitgeven van het spel. De auteur en de organisatoren van de wedstrijd waren er aanwezig. Het spel werd direct al in diverse landen uitgegeven. Een aantal van deze uitgevers was ook aanwezig. De lunch bestond uit Italiaanse wijn met speciale harde broodjes die je daarin moest dopen. Sandra liet het zich prima smaken. In de stand van daVinci hing trouwens een bordje met "censored?" over de naam. Het blijkt dat er in Duitsland nog een uitgever is die DaVinci heet en deze heeft snel het een en ander laten registreren.

Italiaanse lunch bij daVinci

Daarna ben ik met Sandra nog naar de tentoonstelling van nieuwe spellen geweest om even rustig foto's te maken. Daar stond ook een prototype van King of Chicago een gangsterspel ontwikkeld door een Deens bedrijfje. Ze waren op zoek naar een uitgever. Een heel enthousiast gesprek over het spel volgde. Veel elementen uit andere gangsterspellen kon je erin herkennen, maar ook enkele nieuwe. Het geheel leek prima in elkaar te passen. Na de nodige foto's genomen te hebben besloten we weer naar de beurs te gaan. Bij een kleine Italiaanse uitgever speelden we een spelletje over honden, katten en muizen. Hoewel het een simpel spelletje was, duurde het toch even voordat alles duidelijk was. Wellicht door het Italiaanse Engels van de auteurs. Ik had een beetje geluk en kon het spel daardoor met grote voorsprong winnen. De auteurs wilden graag op de foto en we moesten beloven ze te laten weten wanneer de foto online stond. Even verderop was het spelletje XIG. Een puzzelspel dat eigenlijk nog niet op Spiel zou zijn, maar door de grote hype in Amerika, waren ze toch gekomen. Als spel bleek het echter behoorlijk tegen te vallen. Weinig invloed en simpel puzzelen. Als je maar meer beurten dan je tegenstander wist te krijgen, dan zou je het spel wel winnen. Sandra was daar iets beter in en won met 3 puzzelstukken voorsprong. We waren een beetje teleurgesteld in het spel, want het zag er best aantrekkelijk uit. Daarna probeerden we nog bij Dungeon Twister te komen, maar door de vele ontmoetingen, duurde het meer dan een uur voordat we er waren. Inmiddels ook bericht dat het beter met Merel ging, zodat Lody en Caroline zich minder zorgen hoefden te maken.

's Avonds zouden Sandra en ik uit eten gaan met Imke van University Games. Ze zou overdag nog bellen waar we elkaar zouden ontmoeten. Maar om 18.00u hadden we nog niets gehoord en om 19.30u zouden we gaan eten. De anderen waren alvast richting hotel gegaan en wij bleven op de beurs. Als we om 19.00u niets gehoord zouden hebben, zouden we ook naar de pizzeria gaan. Tegen kwart voor zeven kreeg ik echter het gevoel dat we direct naar de hoofdingang moesten gaan. Ik haastte me erheen, maar in de hal was niets te zien. Toen we ons omdraaiden kwam Imke net uit de zaal gelopen om naar buiten te gaan. Over toeval gesproken. Ze had me op woensdag nog een e-mail gestuurd in welk restaurant we verwacht werden, maar die had ik natuurlijk niet meer gelezen. Wat een geluk dat we ze hier troffen. Sandra ging met Imke mee in de auto, Andrea en Sonja van University Games gingen met mij mee. We reden naar de parkeergarage bij het station en toen was het nog enkele minuten lopen naar het Thaise restaurant. Daar hebben we heerlijk gegeten en over van alles en nog wat gekletst, maar voornamelijk over spellen natuurlijk. Het was dan ook pas tegen twaalven dat we weer terug waren in het appartement. Toen nog snel mijn foto's en die van Jeroen op mijn laptop overgezet. Bianca H lag inmiddels in bed. Niet lang daarna was iedereen in diepe rust.

beweegbare voetbalpoppen van bekende sterren

Vrijdag 14 oktober 2005. Hetzelfde ritueel als gisteren. Lekker ontbijten en klaarmaken om naar de beurs te gaan. Snel nog even mijn moeder gebeld om een programma op de Duitse televisie op te nemen. Er zouden beelden komen van o.a. The Game Master. Helaas zijn die (nog) niet geweest. We zouden snel naar Dungeon Twister gaan om dat te gaan spelen. Onderweg zou ik nog snel Big Kini oppikken, omdat we niet zeker wisten of daar wel genoeg exemplaren van zouden zijn. Het duurde 10 minuten voordat ik eindelijk mijn exemplaar had. Daarna naar Dungeon Twister. Sandra zat inmiddels Illuminatie te spelen. Met Enrico begon ik een spelletje Dungeon Twister. Het werd een tactisch steekspel waarbij verrassend weinig werd geknokt. Dat verbaasde de uitlegger. Uiteindelijk wist Enrico te winnen door met een schat naar buiten te rennen en zo zijn 5e punt zeker te stellen. Een prachtig denkspel met fantasy setting. De tijd was echter voorbij gevlogen en ik moest rennen om op tijd in het restaurant te zijn voor een gesprekje met de jury van de International Gamers Awards. Een groot deel van de jury was aanwezig en er werd goed gediscussieerd over het stemsysteem en de resultaten. Er werd besloten om de uitslagen van de afgelopen jaren nog eens tegen het licht te houden om zo te kijken of er veranderingen moeten worden doorgevoerd.

Na de lunch speelde ik een spelletje Gefangen in der Geisterbahn met Jeroen, Monique en nog iemand. Er zaten best leuke elementen in het spel, maar het grootste deel werd toch door de dobbelsteen bepaald. Je moet proberen de code te kraken voordat je geest wordt. Als echter iedereen geest wordt, dan wint degene die daaraan het meeste heeft bijgedragen. We vervolgden onze weg over de beurs en kwamen Niek, Tanya en Det weer eens tegen. Zij gingen Socks in the City spelen. Een twee speler spel, waarbij verloren sokken in een stad moeten worden opgehaald. Het spelbord bestaat uit losse tegels met een foto van een station erop. Dat maakt het een chaotisch en onoverzichtelijk geheel. Het spel zelf bleek helaas ook niet veel voor te stellen. Hier hadden we meer van verwacht.

Met Sandra bracht ik daarna een bezoekje aan Ziterdes. Even een handje schudden met Jurgen en Stephan en de nieuwigheden bekijken. Uiteraard ook de nodige foto's gemaakt van de prachtig opgebouwde omgevingen. Verder hebben we de middag gebruikt om tekeningen te laten maken door John Kovalic, de tekenaar van o.a. Munchkin. Bianca H heeft 1 uur en drie kwartier in de rij gestaan voor een handtekening van John. Sandra was intussen allemaal dingen aan het regelen en met bekende personen aan het bijpraten, dus zij schoof het laatste kwartier pas bij Bianca H in de rij. John zou eigenlijk een uur signeren, maar hij nam voor iedereen flink de tijd. Zo sprak hij met elk van de aanwezigen. Ons bedankte hij voor het blijven wachten in de rij. Toen Sandra hem zei dat Warhamsterrally een van haar favoriete spellen is (dit is ook geillustreerd door John), was hij meer dan bereid om behalve een kaart en t-shirt voor Bianca H ook nog een echte warhamster te tekenen voor Sandra. Vooral de bad stuff van dit level 10 monster is erg toepasselijk: Losing a level waiting in line! John heeft ook nog een kaart speciaal voor Bianca H getekend: daar staat Igor op met een velletje en vraagtekens boven zijn hoofd. De titel is: the Dutch rules. We hebben ten slotte meegewerkt aan de Munchkin vertaling.

's Avonds besloten we te gaan eten in een wat beter restaurant. We waren nog met z'n negenen. Het bleek een prima restaurant te zijn met hele schappelijke prijzen. Jeroen en Monique wilden het er echt van nemen en namen met z'n tweeën een tweepersoonsgerecht. Ze schrokken zich wild toen de grote schaal op tafel kwam. Dit zouden ze nooit allemaal op krijgen. Iedereen die wilde kon er extra vlees en dergelijke van krijgen. Toch hadden ze na afloop nog wel trek in een flinke ijscoupe. De rest van de avond hebben we niet veel meer gedaan.

Zaterdag 15 oktober 2005. We hadden onze zinnen gezet op een tafel bij Kosmos om daar eens lekker te gaan spelen. We stonden in de vierde rij of zo om naar binnen te gaan. Maar via allerlei sluipwegen en routes bleken de tafels al bezet te zijn. Dan maar naar Queen, waar wel een tafel bemachtigd kon worden. Sandra kon nog wel aanschuiven bij Roll the Dice die wel een tafeltje bij Kosmos hadden. Bij Queen gingen de meesten aan de slag met Timbuktu. Bianca H en ik gingen onze eigen weg over de beurs. Daar was onder andere een heel interessant interview met Wolfgang Kramer.

Later bracht ik met Sandra nog een bezoekje aan Europemasters, het EK bordspellen. De vier Nederlandse teams waren niet erg te spreken over hun prestaties. Later bleek dat Ik Speel Met Groen met een negende plaats het beste Nederlandse team zou zijn. Inderdaad wat tegenvallend. Ook gingen we op zoek naar Kronberger. Zij hadden dit jaar geen eigen stand, maar zouden tijdelijk bij Heidelberger staan. Tobias Goslar was daar aanwezig met hun nieuwe spelletje. Een soort combinatie tussen Memory en Can't Stop. Ik probeerde tegen het einde het spel nog te winnen door alles goed te raden, maar maakte één foutje. Nu was het een makkie voor Tobias om het spel met grote voorsprong te winnen.

scheidsrechter Ron houdt alles in de gaten

De dag vloog alweer voorbij. Het Duitse kubuskampioenschap was bezig in de stand van Jumbo.  We besloten het te volgen tot het einde. De finale ronde begon, waarin iedere deelnemer 5 pogingen kreeg. De scheidsrechters klokten alle tijden ook handmatig, voor het geval de tijdmatten per abuis op nul gezet werden. Je kon aan Ron zien dat hij goed in de gaten had wat de deelnemers deden. Je merkte ook wanneer de deelnemers een fout maakten. Dat had hij meteen door. De beste en slechtste tijd per speler valt af en de overige drie tijden worden gemiddeld. De winnaar kwam zou uit op ruim 17 seconden.

's Avonds gingen we maar weer naar hetzelfde restaurant. Monique had 's middags een wandeling van 2 uur gemaakt, maar geen ander restaurant in de buurt gevonden. En aangezien iedereen best te spreken was over het restaurant, was de keuze snel gemaakt. Het was weer erg gezellig en er werd flink gelachen.

Sandra probeert nog wat te lezen

Zondag 16 oktober 2005. De laatste dag alweer. Een half uurtje eerder opgestaan om de auto's in te laden. Na het ontbijt snel naar de beurs toe. In de hal weer wachten totdat de deuren open gingen. Toen we een half uurtje binnen waren, belde Willem dat hij ook was aangekomen. We hadden het kaartje van Caroline voor hem. Ik ging naar buiten om hem op te pikken. Zijn spullen legden we vast is mijn auto. We wilden graag Gemblo uitproberen, een soort Blokus, maar dan met zeskantige stukken. Het bleek verrassend goed te spelen en we besloten meteen drie exemplaren te kopen. We kregen er allemaal een uitbreiding en een T-shirt bij.

Daarna nog even het spelletje Tatata! bekeken. De uitlegger was er niet en de Italiaanse standbemanning kon vrijwel geen Engels. Gelukkig zagen ze een bekende dame die zowel Italiaans als Engels kon, maar het spelletje natuurlijk niet kende. Ze fungeerde als tolk. Zo leerden we ook nog wat Italiaans. Het spelletje zag er toch wel erg leuk uit en werd aan de aankopen toegevoegd. Heinrich Glumpler was met Zauber Stauber verplaatst van Kosmos naar zijn eigen stand en kwam daar mee aan uitleggen toe. Ik speelde het spel met twee anderen die al aan tafel zaten. Ik had best wel voordeel vanwege het feit dat ik het spel online had mogen testen van Heinrich. Ik wist het spel dan ook gemakkelijk te winnen. Het bleek verrassend leuk te zijn om te spelen en ik ging dan op zoek naar een exemplaar. Helaas, de Duitse editie was al uitverkocht. Gelukkig wees Monique me erop dat er ook Engelse te koop waren. Daarvan wist ik een van de laatsten op de kop te tikken.

de charmante uitlegster van Cathedral

Enrico en Vincent lieten zich het oude spel Cathedral uitleggen. Er was inmiddels een nieuwe versie met allemaal bekende gebouwen. Enrico pikte het spel snel op en wist gemakkelijk van Vincent te winnen. De uitlegster was onder de indruk van zijn manier van blokkeren. Dat zag ze niet vaak bij beginnende spelers. Het was tijd om te gaan afbouwen. Bij Franz Vohwinkel werd nog even gekeken naar de tekeningen die hij te koop had. Helaas komt hij niet naar het Spellenspektakel. We gingen naar de stand van Cwali, waar afscheid van de rest zou worden genomen. Er werd nog even gewacht op de einduitslag van de Fairplay Spielescouts en daarna huiswaarts

De top met meer dan 50 stemmen (titel, uitgever, aantal stemmen, gemiddelde (1 = hoogste, 6 = laagste):

1) Caylus, Ystari, 143, 1.68
2) Big Kini, Edition PlayMe, 159, 1.91
3) PÜNCT, Don & Co N.V., 71, 1.94
4) Schatten über Camelot, Days of Wonder, 176, 1.96
5) Il Principe, Mind the Move, 105, 1.98
6) Das Ende des Triumvirats, Lookout Games, 74, 2.05
7) Antike, Eggert-Spiele, 125, 2.06
8) Shear Panic, Fragor Games, 86, 2.09
9) Oltre Mare, Amigo, 206, 2.14
10) Mesopotamien, Phalanx, 77, 2.21

Andere toppers met meer dan 20 stemmen

Tempus, Pro Ludo, 24, 1.71
Funkenschlag-Erw. Italien Frankreich, 2F-Spiele, 49, 1.8
Struggle of Empires, Eagle Games, 20, 1.95
Ostia, Pro Ludo, 32, 1.97
Marquis, Ludo Art, 24, 2.21
Fairy Tale, What's Your Game?, 44, 2.23
Byzantium, Warfrog, 34, 2.24
HAVOC: The Hundred Years War, Sunriver, 33, 2.24
Rabohnzel, Lookout Games, 27, 2.26
Blokus Duo, Winning Moves, 27, 2.3

De Nederlandse inbreng, meer dan 20 stemmen

Indonesia, Splotter Spellen, 25, 2.4
H2Olland, CardChess, 31, 2.52
Skyline of the World, The Game Master, 28, 2.61
Aloha, Cwali, 80, 2.93
Ahoy, Cwali, 60, 3.17

De terugreis verliep ook voorspoedig. Alleen in de buurt van Utrecht enige vertraging. Ik zette Willem thuis af en ging op weg naar mijn ouders. Zo rond half zeven kwam ik daar aan, waar voor de inwendige mens werd gezorgd. Spiel zat er helaas weer op.

Naar foto's en verslagen
Naar boven / Naar menu

by Ronald Hoekstra - 2005