Verslag

Een druk dagje deze Paaszaterdag. Eerst met Sandra naar Amsterdam geweest om een outfit voor de Elf Fantasy Fair uit te zoeken. Daarna naar Utrecht naar de Elf shop en verder naar Den Bosch voor een heerlijke ovenschotel met bietjes, ragout en aardappelen. Het eten was net klaar toen de voetbalwedstrijd van het Nederlands elftal begon. Enrico bleef de wedstrijd eerst nog volgen. Ik ging alvast met Sandra naar Beesd, waar we precies om half acht (hoe kan het ook anders) aankwamen. De eerste andere spelers waren er ook al. We wilden met een kort spelletje beginnen om te zien wie er allemaal nog zouden verschijnen. De keuze viel op Oh Pharao. Sandra zou de uitleg verzorgen, maar dat ging niet zo soepeltjes als ze verwacht had. Gelukkig kwam de reddende engel Bianca H binnen en zij maakte de uitleg af. We konden beginnen met het bouwen van piramides. Ik ging lekker van start en had meteen een piramide van 54. Niet lang daarna volgden Anton met 88 en Sandra met 72. Jeroen S had een schamele piramide van 27, maar daarna wilde niets meer lukken. Hij werd voortdurend bestolen of kwam niet aan de juiste kaarten. Anton bleef goede piramides bouwen van 54 en later weer van 72. Sandra kon hem goed bijhouden. Ik probeerde nog een grote slag te slaan met een megapiramide, maar moest wel goed plannen dat hij niet te vroeg boven de 12 kaarten zou uitkomen. Ik vergat in mijn laatste beurt Anton te bestelen, waardoor hij in zijn beurt nog een piramide kon waarderen. Dat was meteen de laatste waardering en de eindkaart werd in de stapel geschud. Toen hij zijn hand aanvulde, trok hij als tweede kaart meteen deze eindkaart. Het spel was af en de piramides werden nog gewaardeerd. Ik had nog een piramide van 100, maar dat was niet voldoende. Sandra zou 3 punten tekort gekomen zijn voor de winst als Anton niet nog een piramide had gehad. Een afgetekende overwinning. Eindstand: Anton 295, Sandra 238, Ronald I 228, Jeroen S 126.

overal werd lekker gespeeld

Nu was het tijd voor Tomb Raider. Ik had het al enkele malen meegenomen, omdat Sandra het wilde spelen, maar het kwam er nooit van. Anton en Jeroen S hadden het ook nog nooit gespeeld en waren gewillige slachtoffers. Sandra was natuurlijk Lara Croft en Jeroen S was haar teammaatje. Ik speelde met Anton. Het begin was wat aarzelend en het museum leek wel leeg. Maar toen de eerste schatten werden gevonden barstte de strijd los. Er werd flink geschoten en gestolen en het ging vrij goed gelijk op. Toen de laatste schatkamer was gevonden sloeg ik toe. De tijdbom vernietigde direct de nodige schatten en ik hoopte hiermee de uitgang te bereiken. Helaas kreeg ik te weinig energie binnen en ook Anton kon het niet afmaken. Ik wisselde van schat om de anderen niet de kans te geven om 3 punten te scoren. Helaas wist Sandra mij neer te schieten en Anton had wederom niet de goede kaarten om het af te maken. Ik bleef achter in het instortende museum. Anton wist Sandra nog wel uit te schakelen, maar hij overleefde het zelf ook niet. Alleen Jeroen S wist te ontsnappen. Hij probeerde tevergeefs Sandra uit het museum te redden. Is dit het einde van de Lara Croft serie of overleeft ze het alsnog miraculeus ? Eindstand: Sandra + Jeroen S (6-1=) 5, Ronald I + Anton (5-2=) 3. Iedereen was na afloop boven verwachting te spreken over het spel.

Jeroen S probeert Sandra nog te redden, tevergeefs

Tijd voor een simpel geheugenspelletje: Paternoster. Een lift vol met personen die allen iets kwijt zijn. De spelers moeten dat aan de juiste persoon teruggeven. Er is echter één probleem. De personen verplaatsen telkens door de lift. Sandra ging als een speer van start en was al snel veel voorwerpen kwijt. Daarna werd ze een beetje afgeleid en begon fouten te maken. Anton en ik konden inlopen en haalden haar zelfs in. Ik wist het spel tegelijk met Anton af te maken door mijn laatste fiche in te zetten. Anton had ook geen fiches, dus eindigden we gelijk. Eindstand: Ronald I 0 (0), Anton 0 (0), Sandra 3 (1). Amanda schoof aan tafel bij en we kozen voor Einfach Tierisch. Een listig biedspelletje met kaarten. Ik kreeg al snel de halveerkaart in handen en die bleef maar op mijn score drukken. Anton en Amanda gaven flink wat geld uit en dat kwam ze duur te staan. Anton kreeg de -5 kaart en dat terwijl hij de verdubbelkaart had. Amanda gaf teveel geld uit en werd daardoor laatste. Ze zou maar liefst 26 punten gehad hebben. Eindstand: Sandra 14, Ronald I 10 ½, Anton 4, Amanda X (26). Hoewel de eerste drie blauwe kaarten heel snel kwamen, duurde het tot de voorlaatste kaart voordat de vierde blauwe kaart kwam. Erg veel gelachen in ieder geval.

Ik wilde wel graag Boomtown leren en Amanda wilde het wel uitleggen. Toen Sandra hoorde dat het een biedspel was, stond ze graag haar stoel af aan Rien. In dit biedspel worden mijnen in verschillende dorpen geveild. Na elke veiling worden twee dobbelstenen gegooid en die bepalen welke mijnen goud opleveren, net zoals bij de Kolonisten van Catan. Als je de meerderheid aan mijnen in een bepaald dorp bezit, krijg je ook de burgemeester. Als iemand anders nu een mijn in dat dorp verkrijgt, moet hij de bezitter van de burgemeester goud betalen op basis van het aantal mijnen dat de burgemeester in dat dorp bezit. Naast mijnen zijn er bijvoorbeeld ook saloons te koop op de veiling, of dynamiet, waarmee een mijn of een saloon kan worden opgeblazen. Het goud dat betaald wordt bij de veiling, wordt verdeeld onder de andere spelers, volgens een bepaalde verdeelsleutel. Anton kocht al snel een saloon, waardoor hij alle inkomsten uit een van mijn mijnen direct in zijn zak kon steken. Dat gebeurde zeker 3 of 4 keer in het spel. Daarna kocht Amanda een saloon met showgirls, waardoor de dubbele hoeveelheid goud naar haar verdween. Gelukkig wist Anton daar een stokje voor te steken, een dynamietstokje om precies te zijn. De strijd om de burgemeesters brandde los. Bij de meeste veilingen hield ik me afzijdig. Ik bood alleen mee om de prijs op te drijven, vaak tot wanhoop van Amanda. Maar af en toe wist ik een belangrijke veiling te winnen. Toen mijn mijnen eindelijk goud begonnen te produceren, begon alles te rollen. Uiteindelijk wist ik nog gemakkelijk te winnen, hoewel dat er in het begin niet naar uit had gezien. Eindstand (goud + mijnen + burgemeesters): Ronald I (50+41+10=) 101, Rien (29+39+5=) 73, Amanda (32+39+0=) 71, Anton (18+36+10=) 64. Het grootste verschil werd bereikt door het goud. De andere scores ontliepen elkaar niet veel. Hoewel het spel een behoorlijke geluksfactor kent, is dat niet storend. Zeer de moeite waard.

Het was helaas alweer tijd om te gaan. Een heel gezellige avond zat er alweer op. De volgende keer is op 7 mei 2005.

Naar foto's en verslagen
Naar boven / Naar menu

by Ronald Hoekstra - 2005