Verslag

Naar deel 1 | Naar deel 2

Donderdag. Om 8 uur boodschappen gedaan met Sandra. Vandaag rustig aan gedaan. Om 10 uur met Willem en Sacha naar boven gegaan met de stoeltjeslift. De afdaling was wat lastiger dan verwacht. Sacha had in het begin wat meer moeite dan ze verwacht had, maar daarna ging het weer als een trein. Voor Willem was het flink werken, vooral de smalle blauwe pistes vol ijs. Na één afdaling maar gestopt. Geluncht en spellen gespeeld. Eerst Kardinaal & Koning. Voor Willem was dit nieuw en het duurde tot halverwege het spel voordat hij ineens door begon te krijgen hoe alles in elkaar greep. Bianca H speelde heel onopvallend, maar investeerde veel in raadsheren. Haar tactiek ging bijna nog de mist in, toen ze geen raadsheren meer bleek te hebben. Uiteindelijk wist ze toch ruim te winnen. Ronald I en Sacha presteerden niet best en eindigden tot hun teleurstelling zelfs achter Willem. Eindstand: Bianca H 74, Willem 56, Ronald I 53, Sacha 45. Sacha ging wat anders doen en Corné nam haar plaats in bij Magelaen. Voor Corné was dit spel nieuw, maar uiteindelijk had hij toch alles goed berekend en pakte de winst. Ronald I richtte zich vooral op het sparen van kaarten, maar dat bleek niet voldoende. Eindstand (bord+kaarten+Magelaen): Corné (24+4+24=) 52, Bianca H (38+4+3=) 45, Ronald I (15+28+0=) 43, Willem (9+10+12=) 31.

heerlijk zonnig skiweer

Daarna werd het steeds meer bewolkt. Maar we wilden nog wel even skiën. Met Seb, Leonie, Sandra en Enrico nog naar boven gegaan voor wat afdalingen. Door de grauwe lucht weinig contrast te zien. Het ging ook nog sneeuwen. Na 2 keer hield ik het voor gezien. Sandra probeerde mijn ski-techniek nog wat op te vijzelen, want ik gebruik de moderne carve-techniek nog helemaal niet. Daardoor kost het me veel meer inspanning dan nodig. De anderen gingen nog één keer omhoog. Esther was vandaag een keer naar het dorp gewandeld. Later op de dag speelde ik nog twee keer Geschenkt. Eindstand: Ronald I -32, Sandra -37, Frans -53, Enrico -65. Eindstand: Frans -51, Enrico -54, Ronald I -55, Sandra -80. 's Avonds gingen we uit eten in La Boule de Neige. Het was erg proppen in het restaurant, maar wel erg gezellig en we lieten het ons prima smaken. We reserveerden meteen maar voor zaterdagavond, want hier wilden we nog wel een keertje eten. En de prijzen vielen nog eens erg mee ook. Op de terugweg de nodige sneeuwballengevechten. Terug in het chalet werd er nog Tanz der Hornochsen gespeeld met z'n achten. Ik dacht in de laatste beurt de winst te pakken, maar kreeg net teveel strafpunten en schoot nog voorbij aan een heleboel anderen. Eindstand: Monique 25, Sandra 29, Esther 30, Jeroen 32, Ronald I 33, Rutger 36, Bianca H 38, Enrico 44. Het blijft een leuk spel.

La Toussuire in de avond

Vrijdag. Jeroen wilde deze morgen wel boodschappen doen. Ik was echter ook wakker en samen met Sandra gingen we met z'n drieën tegen 8 uur boodschappen doen. Ik had echter niet best geslapen en was erg moe. Na het ontbijt dook ik het bed nog maar even in. Dat "even" werd wat langer, want om half één werd ik gewekt door Sandra. De rest van de middag bleef ik duf en ben maar binnen gebleven om spellen te spelen. Het weer nodige daar trouwens ook niet toe uit, want het sneeuwde. Met Jeroen speelde ik Puerto Rico, voordat hij naar zijn laatste les ging. Hij begon geweldig en had al snel 5 maïsplantages werkend. Gelukkig kon ik snel in beide schepen een ander goed plaatsen en toen zat Jeroen vast. Geen geldinkomsten en zijn goederen kon hij niet kwijt. Het beloofde een afslachting te worden en even leek hij het te willen opgeven. Maar hij zette door en wist zich langzaam aan de malaise te onttrekken. Maar het leed was al geschied en ik kon gemakkelijk winnen. Eindstand (VP+gebouwen+bonus): Ronald I (34+25+8=) 67, Jeroen (16+19+7+7=) 49. Daarna nog maar eens Puerto Rico, maar nu met Rutger, Bianca H en Monique. De slaap had me blijkbaar toch goed gedaan, want ook nu wist ik weer te winnen. Eindstand: Ronald I (9+24+8+5=) 46, Monique (18+19+6=) 43, Bianca H (9+25+4=) 38, Rutger (20+10+0=) 30. Bianca H wilde nog wel een spelletje doen. Monique hield het voor gezien, maar de heren deden graag weer mee. Nu had Bianca H het spel in handen. Ik greep overal naast. Tegen het einde van het spel liep ik nog wel wat in door veel te verschepen, maar dat was niet voldoende. Rutger bouwde maar liefst 3 grote gebouwen, maar toch ging de winst naar Bianca H. Eindstand: Bianca H (34+17+7=) 58, Rutger (10+26+6+2+6=) 50, Ronald I (34+14+0=) 48. Voor het avondeten nog snel een groepsfoto maken van iedereen. Voor de zekerheid maakte Seb er maar wat meer. En er waren cadeautjes voor Enrico voor de organisatie en Seb voor de website. Na het avondeten speelden we nog een spelletje Manitou. Een kaartspelletje waarbij indianen op buffels jagen. Ik had het al eens eerder gespeeld en dat gaf met net de nodige voorsprong. Eindstand (buffels+straf+jagers): Ronald I (44-10+16=) 50, Enrico (14-0+16=) 30, Bianca H (30-10+0=) 20, Sandra (14-10+12=) 16. Het spel zit best leuk in elkaar, maar het maakte geen enthousiasme los bij de spelers. De rest van de avond werd besteed aan het inpakken van de tassen.

Seb moet zijn auto nog sneeuwvrij maken

Zaterdag. Een rommelige dag. De autorijders zouden al vroeg vertrekken, de busreizigers hadden nog een hele dag voor zich, maar om 9 uur moest het chalet wel worden verlaten. Gelukkig hadden we de rest van de dag een garage ter beschikking. Ik haalde snel brood bij de bakker, zodat we nog konden ontbijten. De autorijders hadden vrijdags de auto's al sneeuwvrij gemaakt en konden snel met inpakken beginnen. Na het afscheid bleven we met 17 deelnemers over. Een aantal daarvan wilde toch wel gaan skiën en er vormden zich enkele groepjes. Het zicht was slecht en toen het ook nog begon te sneeuwen, werd het lastig om contrast te zien. Toch nog diverse hellingen afgeweest. Voor de een ging dat makkelijker dan voor de ander. Rond het middaguur hield ik het voor gezien. Enkele fanatiekelingen gingen nog enkele uurtjes door. Samen met Monique heb ik toen mijn ski's en schoenen ingeleverd. Met Jeroen, Monique, Enrico, Sandra en Vincent ben ik toen uitgebreid gaan lunchen. Daarna ben ik spellen gaan spelen. Het eerste spel was Sint Petersburg. Ik besloot om me te richten op de edelen en Amanda begreep er dan ook niets van dat ik direct paste in de gebouwen fase. Toen ook Monique direct paste begon ze even aan zichzelf te twijfelen, maar ze kocht toch maar het duurste gebouw. Het werd een heel spannend spel dat op details beslist zou worden. Het was onverwacht voor de meesten één ronde te vroeg afgelopen, zodat er in alle haast nog diverse handkaarten moesten worden betaald. Rogier bleek het beste gespeeld te hebben. Eindstand: Rogier 44, Monique 42, Amanda 41, Ronald I 40. Wauw.

de groepsfoto

Amanda had ook het kleine spelletje Oltremare bij zich. Sandra nam de plaats van Amanda in, maar ze verzorgde wel de uitleg. De kaarten in dit spel hebben meerdere functies. De kaarten die je uitspeelt komen uiteindelijk op een stapel en in die stapel probeer je series van goederen te vormen. De kaart die je als laatste speelt bepaalt je mogelijkheden voor de volgende ronde. Door bewegingen op het spelbordje kun je nog bepaalde voordelen halen. En verder mag je met andere spelers handelen om aan de juiste kaarten te komen. Hoewel alles leuk in elkaar grijpt, begon het spel toch niet echt te leven. Het was af en toe zelfs saai. Opnieuw bleek Rogier de beste speler. Eindstand: Rogier 49, Ronald I 43, Monique 37, Sandra 34. Het spel is zeker een nieuwe poging waard. Inmiddels was het tijd voor het avondeten. Met z'n allen liepen we naar het restaurant, onderweg nog even langs diverse souvenirwinkels (hadden ze hier nog zandlopers voor Det ?). Iedereen liet zich het eten goed smaken. Er moest van tevoren nog wel even geknokt worden wie de eend zou kunnen bestellen, want er waren nog maar 3 beschikbaar. De tijd vloog en we moesten ineens een beetje haast maken om op tijd bij de bus te zijn. Het bleek mee te vallen, want het duurde uiteindelijk nog een half uur of zo voordat de bus er was. De bagage werd ingeladen en de terugreis kon beginnen. Op een van de afdalingen stonden in een haarspeldbocht diverse auto's stil om sneeuwkettingen om te leggen. Hierdoor kon onze bus de bocht niet maken en moest wachten. De diverse auto's die omhoog en omlaag gingen zorgden nog voor spectaculaire glijpartijen en natuurlijk de nodige aanrijdingen. Gelukkig zonder letsel. Toen kwam er een touringbus omhoog. Omdat ook deze niet door de haarspeldbocht kon komen, moest hij een stukje achteruit rijden. En toen ging het mis. De bus begon achteruit te glijden en botste tegen de auto aan die eerder zelf een aanrijding had veroorzaakt. De auto werd enkele meters weggeslingerd, maar raakte de chauffeur die er naast stond gelukkig niet. Nu begon de bus dwars te schuiven en botste met zijn voorkant tegen de vangrail. Hij zat nu klem tussen de vangrail en de berm. Hij blokkeerde de hele weg. Daar zouden we de eerste uren niet meer langs kunnen. Onze chauffeur had inmiddels ook om de voorbanden sneeuwkettingen gelegd en ging een stuk achteruit om vervolgens terug te keren en via een andere route af te dalen. Dat kostte een uur extra. En ook onderweg kon er niet altijd doorgereden worden door de situatie op de weg, maar daar heb ik niet veel van meegekregen. Het grootste deel heb ik slapend doorgebracht. In de ochtend werd ik wakker voor een ontbijtstop.

een schilderij of het ochtendgloren ?

Zondag. Door alle vertraging kwamen we veel later op het eindpunt aan. Een aantal deelnemers kon nog van bus wisselen, zodat ze als eindpunt Utrecht in plaats van Eindhoven zouden hebben. Na de aankomst in Eindhoven werd er snel afscheid genomen, want het was nog even lopen naar het station en de trein zou over niet al te lange tijd vertrekken. Snel kaartjes kopen en de intercity in. Helaas... storing. De intercity zou niet vertrekken en we moesten overstappen op de natuurlijk overvolle stoptrein. We probeerden alvast een taxibusje te bestellen op het station van Den Bosch, maar ook dat was niet beschikbaar. De reis werd voortgezet met de bus voor een toeristische rondreis door Den Bosch. Maar uiteindelijk kwamen we dan toch aan bij het huis van Sandra en Enrico. Nog even napraten onder het genot van een kopje thee, maar dan toch snel de auto in en naar huis. Bijkomen van een toch wel vermoeiende reis, maar met fantastische vakantieherinneringen, die lang niet allemaal in dit verslag zijn verschenen. Op naar Snowgame 2006 ?

Met dank aan Enrico voor de organisatie, GoGo Tours voor de prima reis, Seb voor de Snowgame website en alle deelnemers voor het prettige gezelschap.

Naar deel 1 | Naar deel 2

Naar foto's en verslagen
Naar boven / Naar menu

by Ronald Hoekstra - 2005