Verslag

Aangezien de spellenverjaardag in hetzelfde gebouw in Den Bosch werd gevierd als de spellendag van een dag eerder, kon ik bij Sandra en Enrico blijven overnachten. Dat scheelde een flinke reis. Ook Erik maakte van deze gelegenheid gebruik. We konden 's morgens rustig aan doen, maar ineens begon de tijd te dringen. Met twee goed gevulde auto's reden we naar de Helftheuvel. Daar bleek door een misverstandje de zaal al bezet te zijn. Na 10 minuten wachten was het allemaal opgelost. Inmiddels waren ook Armand en Tamara al aangekomen. Snel werden de tafels in orde gemaakt voor de stapels spellen die meegebracht waren. Eerst natuurlijk thee en (half bevroren) taart.

Tamara en Bart bij Leeuwenhart

Sandra wilde altijd nog Wings of War uitproberen. Samen met Erik vormde ze een team, terwijl ik met Armand in zee ging. Het was even wennen voor de anderen hoe ze hun vliegtuig nou het beste konden manoeuvreren. Maar daarna ontstond er in het midden van de tafel een hectisch gevecht. Ondertussen stroomden de gasten binnen. Willem vond het spel wel erg interessant en ik stond mijn plek aan hem af. Niet lang daarna moest ik voor Sandra invallen. En dat ging niet zo best. Haar vliegtuig moest direct flinke klappen incasseren. Maar ook Willem kreeg een flink salvo op zijn dak. Zijn schade werd bijna verdubbeld.

de piraten Willem en Armand verzinnen een list

Inmiddels was ook Rutger gearriveerd. Hij had op verzoek van Willem zijn piratenbootjes meegenomen. Willem vormde met Armand een team, Rutger met Lody en ik met Koen. Wij mochten als eerste kiezen en kozen voor de Engelsen. Rutger/Lody kregen de Spanjaarden en Willem/Armand de piraten. Er werden 9 eilanden geplaatst, waarvan 6 voorzien werden van 3 schatten. De Spanjaarden hadden twee grote schepen, de piraten een heleboel kleine en wij twee grote en één kleine. Koen wilde de kleine besturen en ik leidde de twee grote. De piraten haalden snel enkele schatten op en beschermden de route met een wat sterker schip met een vrouw aan het roer. Later kwamen we er achter dat dat een kapitein was en dat ze dus nog veel sterker was geweest. Met Lody had ik een kleine schermutseling, maar dat was niet noemenswaardig. Rutger stuurde zijn andere schip richting de piraten. Ik begon langzaam maar zeker ook wat schatten te verzamelen en stuurde mijn andere grote schip naar een afgelegen eiland. Koen hinkte nogal op twee gedachten en wilde steeds van tactiek wisselen. Hij was snel genoeg om toch nog wat nuttigs te kunnen doen. Het doel was meer dan de helft van de schatten te hebben om te winnen. Maar dat ging niemand lukken. Het meest logische was dat dan het team met de meeste schatten zou winnen. Rutger had echter een schip van Willem veroverd dat de mogelijkheid had om schatten van een thuishaven te stelen. Hij vond dat er doorgespeeld moest worden. Hij ging op weg naar de thuishaven van Willem. Ik haalde alle beschikbare schatten binnen en veroverde ondertussen nog een scheepje van Willem, met hulp van Koen. Daarna op weg naar de haven van Rutger om de terugweg af te snijden. Ondertussen werden Willem en Armand door Rutger de pan in gehakt. Dus stuurde ik ook alle vloten die kant op. Dat ging niet best en ik werd aan flarden geschoten. Koen was echter snel genoeg om naar het piratenschip te varen en met een beetje gelukt werd dat uitgeschakeld. Nu ontstond er een race naar onze thuishaven. Lody probeerde de weg af te snijden, maar dat lukte net niet. Nu hadden we voldoende schatten om het spel te winnen. Toen nog een aardig einde. Toch liet het spel een beetje onbevredigend gevoel achter. Er is duidelijk nog iets meer nodig om dit op zich aardige spel tot een topper te maken. We gaan op zoek naar windregels en dergelijke.

de eerste pakjes worden uitgepakt

Inmiddels waren de meeste gasten nu wel aangekomen en dus was het tijd voor cadeautjes voor de jarigen. Ik had een hele stapel pakjes voor ze, want er hadden veel mensen meegedaan voor het cadeau. Stapels spellen, maar ook boeken, een woordenboek, een kookkalender en schaaltjes met puzzelstukjes waren op diverse momenten door verschillende mensen gekocht. Verguld stalden de jarigen hun aanwinsten uit.

de uitgestalde cadeautjes

Maar genoeg getreuzeld. Er moest gespeeld worden. Het werd uiteindelijk Tanz der Hornochsen. Het spel had een heel wisselend verloop. Iemand die veel strafpunten had, kon ineens weer op kop staan. Toen het einde naderde stond ik goed op kop. Het kon eigenlijk niet meer mis. Het enige probleem was dat ik slechts twee kaartjes had, met vrijwel gelijke nummers. Daar maakte Esther uitstekend gebruik van en ze koos voor haar beste kans. En dat pakte goed uit. Ook Leonie schoot me nog voorbij. Eindstand: Esther 27, Leonie 29, Ronald I 33, Rutger 37, Monique 42.

Nu was het tijd voor soep met balletjes en broodjes. Die fietsten er goed in en waren in een mum van tijd verdwenen.

Ter afsluiting van de dag nog een ander kort spelletje: Gouda! Gouda! Een simpel dobbelspelletje, waarbij muizen naar een kaas moeten worden geleid. Gekleurde dobbelstenen bepalen hoeveel muizen je vooruit en achteruit mag zetten. We speelden de beginnersvariant zonder extra fiches. Het is zaak zoveel mogelijk medespelers te vriend te houden, zodat ze jou naar de top helpen. In het begin slaagde ik daar niet zo goed in, maar ineens lag ik toch op kop. Rutger wist daar nog bij te komen. Een van ons zou het spel winnen. Rutger gebruikte de eerste kans niet en dus kon ik nogmaals terugkomen. Maar de tweede pakte hij wel. De andere muizenspelers waren Monique, Bianca H, Sandra en Leonie.

niet iedereen kijkt aandachtig naar het uitpakken

Het was helaas alweer tijd om spellen in te pakken en tafels op te ruimen. Daarna alles in de auto's. Nog even mee naar Sandra en Enrico om de rest van de spullen op te halen en nog even na te praten. Ook Seb, Leonie, Jeroen en Monique waren nog even meegekomen. Onder het genot van een kopje thee werd de laatste taart weggewerkt en werd alvast vooruitgekeken naar Snowgame.

Naar foto's en verslagen
Naar boven / Naar menu

by Ronald Hoekstra - 2004