Spelmagazijn - Beschrijving

Spelmateriaal:
1 groot mooi uitgevoerd spelbord, verdeeld in zeshoekige gebieden en aan de buitenrand een scorestrook, 36 zeshoekige gebiedskaartjes (vergelijkbaar met die van 'die Siedler von Catan'), 24 ronde schattenkaartjes, 48 vierkante tempelkaartjes in verschillende waardes (en groottes), per speler 1 leider, 18 expeditieleden, 2 kamptenten en een waarderingsblokje, allemaal in hout uitgevoerd (in mijn versie zitten er voor elke speler zelfs 19 expeditieleden in), 4 kartonnen samenvattingskaarten en 4 kartonnen aanwijzers (alleen nodig voor de uitgebreide versie).

Voorbereiding: De gebiedskaartjes worden gesorteerd (volgens de letters op de achterkant) en per stapel geschud en vormen daarna één totaalstapel. De schatten worden ook geschud. De tempelkaartjes worden gesorteerd per waarde.

Spelbeurt: De speler die aan de beurt is trekt het bovenste gebiedskaartje en legt dat zo aan, dat het via het speelveld bereikt kan worden. Om een kaartje te kunnen bereiken moet je via op de kaarten aangegeven steentjes lopen. Hoe meer steentje, hoe moeilijk het pad. Als er geen steentjes staan, dan is er geen verbinding. Het maakt niet uit of de steentjes op het vertrekkende kaartje of het aankomende kaartje staan of zelfs op allebei. Daarna heeft de speler 10 actiepunten die hij kan gebruiken voor diverse acties:

De acties V en VI mogen maar tweemaal per spel gedaan worden. De acties III en IV mogen uiteraard alleen, indien er een expeditielid ter plaatse is. Eventueel mag het ook nog een tweede maal op dezelfde locatie in dezelfde ronde, mits er een tweede expeditielid ter plaatse is.

[Vooral in het begin van het spel wil je zoveel meer doen dan de actiepunten toestaan. Naarmate het spel vordert is het aantal meestal wel voldoende.]

De spelers voeren om beurten zo'n spelbeurt uit, totdat iemand een vulkaan van de stapel trekt. Nu is het tijd om punten te scoren. Elke speler mag nu om beurten nogmaals 10 actiepunten inzetten, waarna zijn score wordt berekend. Voor elke tempel waar je de meerderheid aan expeditieleden hebt, scoor je evenveel punten als de tempel op dat moment waard is. De verzamelde schatten leveren ook punten op. Hoe meer gelijke, hoe hoger de punten. De score wordt op de scorestrook opgeteld.

[Omdat elke speler 10 actiepunten mag inzetten, kunnen dus meerdere spelers punten scoren voor dezelfde tempels.]

Daarna legt de speler de vulkaan op het bord en voert zijn normale beurt uit. In totaal zitten er 3 vulkanen in het spel.

Einde: Zodra de stapel gebiedskaartjes op is, volgt er nog eenmaal een scoreronde. De spelregels zijn niet helemaal duidelijk wie er bij deze scoreronde moet beginnen, maar het lijkt mij dat dat de speler is, die nu aan de beurt zou zijn geweest. De speler die uiteindelijk het verst is gekomen op de scorestrook wint dit spel.

Waardering: Het spel ziet er schitterend uit en brengt je precies in de juiste sfeer. Je moet veel keuzes maken, maar het spel is niet moeilijk, zodat ook niet-spelers goed mee kunnen spelen. Soms willen spelers nogal lang denken om hun actiepunten zo optimaal mogelijk te gebruiken, zodat het spel wat langdradig kan worden. Dit is eenvoudig op te lossen met een zandloper of een eierwekkertje. Het is een schitterend spel dat ik alleen maar kan aanraden. Uitstekend !

Uitgebreide versie: Het trekken van de gebiedskaartjes vormt een geluksfactor die het spel af en toe behoorlijk kan beïnvloeden. Daarom is er een uitgebreide versie, waarbij de gebiedskaartjes telkens in een soort veiling worden verdeeld. Je biedt met de punten die je reeds hebt verdiend op de scorestrook. Je start in dit geval op 20. Dit bieden op de kaartjes past niet helemaal bij de sfeer van het spel, maar het lijkt het spel voor gevorderde spelers wel ten goede te komen. Ik heb het zelf nog niet geprobeerd. Bij de laatste scoreronde wordt de volgorde van de stand aangehouden. De speler met de laagste score mag als eerste beginnen.

Strategie: Ik heb het spel nog niet vaak genoeg gespeeld om daar echt een oordeel over te kunnen geven, maar een aantal zaken is me inmiddels wel duidelijk geworden. Die zal ik hieronder proberen toe te lichten:

Er is nogal wat discussie gaande of de schatten nu te veel waard zijn of niet. Een schat is 1 punt waard, maar als je 2 dezelfde hebt, zijn ze 3 punten waard en 3 dezelfde is 6 punten waard. Vooral in een spel met 2 spelers mag je niet achterblijven bij de jacht op schatten. In een spel met meerdere spelers moet je een keuze maken: of op schattenjacht, of op tempeljacht, want als je je krachten gaat verdelen, zul je het spel waarschijnlijk niet winnen. En zolang een speler niet als enige op schattenjacht gaat, zul je er niet teveel last van hebben. Tevens kun je gebruik maken van je recht om schatten te ruilen. Niet alleen om zelf betere combinaties te krijgen, maar ook om te voorkomen dat iemand teveel combinaties van 3 krijgt. Een combinatie van 2 mag namelijk niet meer uit elkaar worden gehaald.

Verder moet je goed gebruik maken van je expeditieleider. Het verplaatsen van je leider kost hetzelfde als het verplaatsen van een gewoon expeditielid, maar je leider telt voor 3 personen. Vooral in de scorerondes kun je op een goedkope manier de meerderheid krijgen.

Het kamp is ook een belangrijk element. Zorg dat je op tijd ergens een kamp opricht. Je hoeft daar geen expeditieleden te hebben staan. Vooral als de tweede scoreronde er aan zit te komen, is het handig je kamp op een strategisch punt te hebben geplaatst, zodat je snel expeditieleden ter plaatste kunt brengen. Tevens kun je snel expeditieleden tussen je kampen transporteren, wat vooral handig is als je ergens op een dood spoor bent geraakt, bijvoorbeeld als het je in verhouding te veel expeditieleden gaat kosten om bij tempels te scoren en als alle aanwezige schatten al zijn geroofd.

Het veroveren van een tempel is een actie die in de eerste spellen vaak over het hoofd wordt gezien. In het begin van het spel is het nog weinig zinvol, te meer omdat de tempel niet verder afgegraven mag worden. Later in het spel kun je een nieuw ontdekte tempel bijvoorbeeld snel nog afgraven en meteen veroveren. Niet alleen kost het dan weinig expeditieleden, maar je slaat meteen een flinke slag tegenover de concurrentie.

Het maken van verbindingen tussen delen van de jungle kan heel lucratief zijn. Een tempel is bijvoorbeeld maar heel lastig te bereiken via veel steentjes. Aan de andere kant van de tempel, niet ver verwijderd, heb je veel expeditieleden beschikbaar. Als je nu een kaartje zonder tempel en schatten trekt, waarop weinig steentjes staan, dan kun je misschien een verbinding leggen, zodat je de tempel van de andere kant kunt benaderen. Uiteraard is het zaak om te voorkomen dat een andere speler iets dergelijks doet. Als je dan een 'leeg' kaartje trekt, kun je het zodanig neerleggen dat hij van de andere kant helemaal niet meer benaderbaar is. Op deze manier kun je je gevonden tempel beschermen.