Spelbeschrijvingen

Lost Cities

spelmateriaal

Doel: De spelers verdienen punten voor 5 verschillende expedities en eventueel afgesloten weddenschappen. Degene die de meeste punten verdient, wint het spel.

Voorbereiding: Het spelbord komt tussen de twee spelers te liggen en de kaarten worden geschud. Elke speler krijgt 8 kaarten en de rest wordt op een dichte stapel gelegd.

Spelbeurt: Om beurten spelen de spelers een kaart uit en trekken een nieuwe. De spelers vormen met de uitgespeelde kaarten rijtjes aan de eigen kant van het bord. Per kleur ontstaat er een rijtje, dat aan de volgende eisen moet voldoen: elke nieuw aangelegde kaart van een bepaalde kleur, moet hoger zijn dan de laatste kaart in dat rijtje. Kan of wil een speler geen kaart in een rijtje leggen, dan moet hij een kaart afleggen op een van de 5 aflegstapels, afhankelijk van de kleur. Bij het trekken van een nieuwe kaart hebben de spelers de keuze uit de bovenste kaarten van de aflegstapels of de dichte stapel. Uiteraard mag je niet direct de kaart terugpakken die je net hebt afgelegd.

kaartachterkant - woestijnexpeditie - vulkaanexpeditie

Weddenschappen: Per kleur zijn er 3 weddenschapskaarten. Voordat je een expeditie begint (dus voordat je een rijtje in een kleur start) mag je weddenschapskaarten spelen. Die weddenschapskaarten vermenigvuldigen het resultaat van die expeditie met 2, 3 of 4, afhankelijk van het aantal weddenschapskaarten.

weddenschap - waterexpeditie - oerwoudexpeditie

Einde: Zodra iemand de laatste kaart van de dichte stapel trekt, is het spel ten einde en kunnen de expedities worden beoordeeld. De opbrengsten van elke expeditie worden gevormd door de som van de kaarten. Daarvan wordt 20 afgetrokken, zijnde de opstartkosten van deze expeditie. Het resultaat (positief of negatief) wordt vermenigvuldigd met eventuele weddenschapskaarten. Daarnaast krijgt elke rij die ten minste 8 kaarten bevat een bonus van 20 punten. Het eindresultaat is de som van alle opgestarte expedities. De speler die de hoogste waarde heeft, wint het spel. In de spelregels wordt aangeraden het spel driemaal te spelen en de scores op te tellen.

Waardering: Het spel ziet er erg verzorgd uit, maar het is wellicht wat lastig te spelen voor iemand die kleurenblind is. Het systeem van het afleggen van de kaarten lijkt een beetje op Grand Prix (Jumbo) van dezelfde ontwerper. Je biedt namelijk de tegenstander de mogelijkheid van die kaart gebruik te maken. In de spelregels wordt al gewaarschuwd dat het spel te simpel lijkt en daar moet je goed doorheen kijken. Er blijkt namelijk aardig wat tactiek te schuilen in dit vloeiende twee persoonsspel. Je moet goed inschatten welke expedities haalbaar zullen zijn en welke niet. Maar ook het tijdsaspect is belangrijk, want zodra de stapel kaarten op is, is het spel ten einde. Je kunt zelf bepalen of je van de stapel trekt of van een van de aflegstapels, maar de actie van je tegenstander heb je niet in de hand. Dus hoe lang wacht je op de ontbrekende kaarten, voordat je verder gaat met je expeditie. Een leuk spel in deze serie, alleen de echte interactie ontbreekt een beetje. Goed.

Opmerking: Het spel maakt onderdeel uit van de serie twee persoonsspellen van Kosmos in de kleine handzame doosjes. Zo zijn er het Siedler kaartspel met diverse uitbreidingssets, Caesar & Cleopatra, Finale en Kahuna. Deze spelletjes duren elk niet te lang en leggen de nadruk op tactiek. Ik denk dat dit een waardevolle aanvulling is. Toch hoor je ook regelmatig negatieve geluiden. Het spel zou te veel van geluk afhankelijk zijn en omdat de interactie minimaal is, vinden sommige spelers het op solitaire lijken. Daar ben ik het niet mee eens en ik denk dat deze spelers het spel niet goed begrijpen. Opvallenderwijs komt deze kritiek vaak uit spellenland Duitsland, terwijl het spel in Engelstalige landen juist heel positief wordt ontvangen. Ik vind het zelf een van de beste spellen uit de Kosmos mini-serie.

Strategie: De te volgen strategie is natuurlijk afhankelijk van de kaarten die je krijgt. Je kunt niet alleen maar wachten op expedities die zeker een positief saldo opleveren. Soms moet je eerder beginnen, met de kans dat het misgaat. Je kunt ook tijdelijk kaarten afleggen, die de tegenstander toch niet meer nodig heeft, om zodoende nieuwe kaarten van de stapel te trekken. In het verloop van het spel kun je dan de afgelegde kaarten weer terugnemen, totdat de tegenstander dit in de gaten heeft natuurlijk.

Daarnaast is het zaak de waarde van een expeditie in de gaten te houden. Deze varieert tussen -80 en +156. Beide extremen zullen maar zeer zelden voorkomen. Een expeditie van ongeveer 75 punten is behoorlijk goed. Stel dat je 2 weddenschapskaarten bij deze expeditie gebruikt, zul je dus 45 punten aan kaarten neer moeten leggen als je er minder dan 6 neerlegt en dat is niet mogelijk. Als je echter 6 kaarten (of meer) kunt leggen, hoef je maar 38 punten te leggen om aan 74 punten te komen, bijvoorbeeld 1, 5, 6, 7, 9, 10. Je ziet dat je dus vrij veel hoge kaarten nodig hebt om zo hoog te scoren. Je kunt natuurlijk alles op alles zetten op één hele goede expeditie op te zetten, bijvoorbeeld met 3 weddenschapskaarten, maar de kans dat dat lukt is niet zo groot.

Een ander aspect in het spel is het tempo. Het spel eindigt direct zodra de trekstapel leeg is. Het tempo van leegraken wordt door de spelers bepaald: trek je een kaart van de trekstapel of trek je van een van de andere stapels. Als je ziet dat je tegenstander 2 of misschien zelfs 3 expedities is begonnen, dan kost hem dat veel beurten om deze te completeren. Je kunt hem dan dwingen stappen over te slaan door uitsluitend kaarten van de trekstapel te trekken. Hij heeft dan niet veel tijd meer. Als je echter besluit tot deze stap, betekent het vaak dat je zelf geen nieuwe expeditie meer opstart en alleen nog punten scoort met het uitbreiden van bestaande expedities. Deze overweging moet dus niet te lichtzinnig worden genomen en zeker niet te vroeg in het spel.

Nieuws: Er wordt door ontwerper Reiner Knizia ook gewerkt aan een vier-persoonsversie van dit spel, waarbij in teams gespeeld wordt. De basisregels blijven hetzelfde. In wat voor vorm deze variant wordt gebracht is nog niet bekend.

Links:

• Lost Cities - KMWs Spielpl@tz
• Lost Cities FAQ
• Lost Cities - Dan Becker
• Lost Cities - Pöppelkiste

by Ronald Hoekstra - 2002

Met dank aan 999 Games voor een recensie exemplaar