Spelbeschrijving

Frantic Frankfurt

Geschreven door: Sandra Pellegrom

Introductie: Iedere speler begint met evenveel kaarten. Middels meerdere stressvolle ronden is het zaak alle kaarten weg te spelen. Degene die vervolgens als eerste geen kaarten meer heeft, wint het spel.

een beginsituatie

Voorbereiding: Schud de kaarten door elkaar. Iedereen krijgt nu een stapel kaarten (alle kaarten worden opgedeeld). De 10 bovenste kaarten worden in 4 kolommen neergelegd (zie hierboven).  De rest ligt ernaast op een stapel. Elke speler houdt 1 hand gereed (je mag het gehele spel maar met die ene hand spelen).

Een spelbeurt: De speelronde wordt gestart door allemaal gelijktijdig de bovenste kaart van je dichte stapel te nemen en deze open in het midden op de tafel te leggen. Elke stapel vormt een aflegstapel voor alle spelers. Iedereen moet nu tegelijkertijd en zo snel mogelijk zijn openliggende kaarten wegspelen door ze op de aflegstapels te leggen. Dichte kaarten mogen opengedraaid worden, wanneer er geen andere kaarten meer op liggen. Ja mag open kaarten ook naar een lege rij verplaatsen om zo nog dichte kaarten open te kunnen leggen, maar je mag maar maximaal 4 rijen hebben liggen.

Voor het wegspelen van de kaarten gelden de volgende regels:

• als de kleur van de speelkaart afwijkt met de kaartkleur die bovenop de aflegstapel ligt, moet de nieuw gelegde kaart hoger in getal zijn.

• als de kleur van de speelkaart gelijk is aan de kaartkleur van de aflegstapel, mag alleen een oneven kaart op een even kaart gespeeld worden.

Zodra een speler zijn 10 kaarten die op tafel lagen heeft weggespeeld (dus niet de dichte stapel kaarten), legt hij zijn hand op 1 van de aflegstapels. De andere spelers moeten ook zo snel mogelijk een aflegstapel pakken (de onderste hand telt). De winnaar legt de aflegstapel af, de verliezers krijgen de kaarten van de gekozen aflegstapel bij hun stapel.

Er wordt weer een nieuwe ronde gestart: elke speler legt weer 10 kaarten neer, zoals hierboven beschreven en het afleggen kan weer beginnen.

Als tijdens het spel niemand meer een kaart kan leggen, trekt iedereen van zijn stapel een nieuwe kaart en legt deze op een aflegstapel. Nu kan er weer verder worden gespeeld.

Enkele leuke weetjes: In eerste instantie lijken de kaarten gewoon leuke tekeningen te zijn. Ga je ze echter beter bekijken, dan kun je een paar interessante conclusies trekken. Hier een paar zaken, die wij ontdekt hebben (achteraf bleek op de achterzijde van de doos ook een en ander toegelicht te staan, maar dat doet niks af aan onze conclusies).

• Tijdstip
  - De rode kaarten spelen zich 's nachts af. Het gaat hier met name om uitgaansgelegenheden.
  - De gele kaarten zijn situaties overdag. Denk hierbij aan parken en krantenkiosken.
  - De blauwe kaarten hebben met werk te maken. Er staan vaak kantoren afgebeeld en een van de bekende personen is zelfs onze onlangs overleden heer Duisenberg.
   
• Puzzelen
  - Bij de rode gebouwen zijn de kaarten van buiten naar binnen getekend. Je zoomt dus steeds verder op het gebouw in: je gaat als het ware steeds verder het gebouw in.
  - De gele gebouwen zijn van links naar rechts getekend. Hier kun je de kaarten mooi aan elkaar leggen om een totaaloverzicht te krijgen.
  - De blauwe gebouwen zijn van onder naar boven getekend. Leuk bedacht, omdat kantoorpanden ook vaak hoge gebouwen zijn.
  

de 1 en de 20 hebben 4 kaarten, de rest heeft er 3

Het einde: De winnaar is degene die na een ronde nog maar maximaal 1 kaart in zijn afneemstapel heeft zitten.

Waardering: Een erg rommelig spel, daar moet je van houden! En ook al zijn er feitelijk maar 2 regels, deze blijken in praktijk voor voldoende problemen te zorgen. Spelers die niet goed zijn in dit soort spellen, maken geen enkele kans. En verder blijft het altijd lastig om te controleren of iedereen de regels wel goed volgt. Je bent veel te druk bezig met je eigen spel. Voor liefhebbers. 

Opmerking Sandra: De spelstukken zijn niet de voor deze uitgever gebruikelijke ruiten en driehoeken, maar normale kaarten. En voor dit spel is dat natuurlijk ook wel zo praktisch.

De spelregels lijken verrassend eenvoudig, maar tijdens het spel kun je ze ineens kwijt zijn. Was het nu even op oneven of andersom? Een handig ezelsbruggetje is dat mensen een gebouw ingaan en niet andersom. Aan het eind van de regels wordt nog een tip gegeven om de stress te verhogen. Er wordt niet op elkaar gewacht bij het opbouwen van 4 nieuwe rijen, maar het spel gaat direct verder. Aargh.

Sandra's Strategie: Mijn tactiek (ik ben altijd vreselijk slecht in dit soort spelletjes) is als volgt: bedenk bij voorbaat welke van je eigen kaarten bij elkaar horen en leg die zo snel mogelijk weg, zonder dat iemand anders jouw rijtje dwars zit. En hou verder de kleinste aflegstapel in de gaten. Zodra iemand zijn kaarten heeft weggespeeld, leg je snel je hand op die stapel. Nadeel van deze methode is wel dat je de eeuwige tweede plaats inneemt in plaats van dat je met roem overladen het spel afsluit.

Links: